Tsar B & Dijf Sanders play 'Twin Peaks' - Wegdromen in Twin Peaks
Stadsschouwburg Mechelen, 24 oktober 2024
“In a town like Twin Peaks, no one is innocent.”
In het rustige Noord-Amerikaanse stadje Twin Peaks wordt het in plastic gewikkelde naakte lichaam van de populaire zeventienjarige studente Laura Palmer gevonden. De start van een televisieserie die zowat de hele wereld in de ban hield. Wie vermoordde haar? Wie of wat is Killer Bob? Is de kersentaart echt zo goed in de lokale diner? Om maar te zwijgen over de “damn fine cup of coffee” waar Speciaal Agent Dale Cooper zo verzot op is. Er is een voor en een na Twin Peaks in televisieland. Regisseur David Lynch (zie ook ‘Blue Velvet’, ‘Wild At Heart’ en de cultverfilming van ‘Dune’) schiep in 1990 een cultklassieker vol bizarre personages die generaties inspireerde, net als de muziek van Angelo Badalamenti die mee de creepy sfeer uitmaakte. De muziek was een personage op zich, soms luidruchtig, soms met gewaagde stiltes, het leven zoals het is. Binnen het muzikale universum van Twin Peaks, neemt zangeres Julee Cruise een aparte plaats in. In 1989 verscheen het album ‘Floating Into the Night', dat de zangeres samen met David Lynch en Angelo Badalamenti maakte. Het was Lynch die ervoor koos om de instrumentale versie van het nummer Falling tot thema van Twin Peaks te kiezen.
Een stevige Lynch-adoratie is Tsar B en Dijf Sanders dan ook niet vreemd en samen doken ze de studio in voor een eigen muzikale interpretatie van de Twin Peaks-wereld. Op het podium doen ze dat samen met topmuzikanten Anne-Sophie Ooghe (High Hi) op gitaar en zang, plus Elias Devoldere (Hypochristmutreefuzz, Nordmann) op de drums. Misschien een beetje raar om een tribute te doen aan het filmisch universum van David Lynch, zonder ook maar één visueel beeld uit de Twin Peaks te gebruiken. Of het moet de passage van “the dream man” zijn in Dance Of The Dream Man, die mysterieus over het podium, of was het “The Red Room” uit Twin Peaks, bewoog/danste als in de droomscene. Voeg daar een straffe belichting en rookeffecten aan toe die iedereen in de juiste creepy, soms onheimelijke sfeer brengt. Recept voor een avondje kippenvel. De toehoorders kunnen zich vast zelf wel de nodige visuele voorstellingen maken bij nummers als Twin Peaks Theme of Laura Palmer’s Theme. Zelf zagen we in gedachten tijdens Audrey’s Dance de jonge Audrey Horne een kers eten, inclusief het steeltje, om na enkele tongbewegingen een knoop te hebben gelegd in dat steeltje.
Het meest onder de indruk waren we echter van de vocale nummers die op de soundtrack door Julee Cruise op engelachtige manier gezongen werden, met onze favoriet Rockin’ Back Inside My Heart, van haar plaat ‘Floating Into The NIght’. Floating en Into The Night mogen de finale voorbereiden, maar The Nightingale krijgt het laatste woord.
Voorwaar, “The owls are not what they seem”.
