Triggerfinger - League of Extraordinary Gentlemen

Ancienne Belgique, Brussel, 8 februari 2009

Het begon allemaal heel bescheiden. Triggerfinger zou een intiem concertje spelen in de AB Club zonder veel toeters of bellen. Maar kijk: het bijzaaltje van de AB was in een mum van tijd uitverkocht zodat Ruben Block, Mario Goossens en Monsieur Paul dienden t verkassen. Toen ook de grote zaal in een wip sold out was, maakten de heren zich op om er een mooi feestje van te maken: een volle zaal, de terugkeer van Monsieur Paul (lange Polle voor de vrienden), en netjes getrimde bakkebaarden.

Als opwarmertje mocht Muriel Scherre plaatjes draaien in de foyer. Helaas was ze niet verpakt in haar eigen lingerie. Och, zo lang ze haar bek houdt, zijn wij al best tevreden. Openingsact The Experimental Tropic Blues Band bleek dan weer een gevaarlijke cocktail van twee delen Cramps en één deel John Spencer: lawaaierig, chaotisch, vol overgave en met de juiste mentaliteit om ons te entertainen.

Triggerfinger had weinig moeite om het feestje op gang te trekken. Vanaf de eerste noten van Short Term Memory Love kwam de zaal los. Toen het nummer halverwege even wat gas terugnam, ging de halve AB spontaan aan het brullen.

Mario Goossens stond pal in het midden van het podium opgesteld met een oversized Gretsch drumstel. Dat je zijn mimiek op die manier kon meepikken, was mooi meegenomen. Blocks gitaren ronkten met hun typische, vettigbruine sound, een combinatie van een toren versterkertjes, de juiste vintage gitaartjes en een overload aan mentaliteit. Monsieur Paul stond zijn ijzige zelf te wezen in een hoekje, maar ramde elk gat dat Block en Goossens lieten vakkundig dicht.

Ruben Block, zichtbaar geëmotioneerd door de massale opkomst, droeg First Taste op aan de zopas overleden Lux Interior van de Cramps. “Poison Ivy was mijn first taste in vrouwen.”, liet hij zich ontvallen. Qua droge commentaar stelt Ruben Block trouwens eigenlijk nooit teleur. Met “Dames en heren, het is feest en bij feest horen schoon miekes.” kondigde hij Selah Sue aan. De deerne met amper twintig lentes op haar kerfstok tekende samen met Block voor een kippenvelmoment door een cover van Duffy's Mercy te brengen.

Triggerfinger legde hiermee de lat voor Belgische groepen op eenzame hoogte. Muziek met ballen uit ons apenlandje. Je moet het maar doen.