Tricky - Blowfeestje voor diehards

Het Depot, Leuven, 2 mei 2011

Adrian Thaws, aka Tricky, maakte naam als co-schrijver en rapper op het baanbrekende debuutalbum 'Blue Lines' van Massive Attack. Zijn eerste eigen wapenfeit, het bloedmooie 'Maxinquaye' (1995), zorgde ervoor dat hij nog steeds wordt gezien als een belangrijk pionier van de Bristol Triphop. Na tal van mindere platen bewees hij zijn talent opnieuw met 'Knowle West Boy' (2008) en het recente 'Mixed Race' (2010). Reden genoeg om uit te kijken naar zijn passage in het Depot, ook al was het ''tricky'': de man durft zijn publiek op een mindere dag immers wel eens in de kou laten staan.

Koud zou het in geen geval worden in het overvolle, gloeiend hete geïmproviseerde concertzaaltje (het Depot is gesloten wegens renovatiewerken). Maar toen we Tricky blowend het podium zagen betreden, vreesden we al dat de man niet zozeer zijn publiek maar vooral zichzelf in hogere sferen zou brengen. En dat gebeurde ook: Tricky maakte er een feestje van, maar spijtig genoeg vooral voor zichzelf en zijn grootste fans.

Toegegeven, we hebben nog maar weinig artiesten gezien die zo toegankelijk zijn als Tricky. Zowel voor als na het concert kon al wie dat wou een praatje met hem slaan. Geen dikdoenerij of promogedoe, het was verfrissend om zien hoe vriendelijk en geduldig de man tijd maakte voor een handdruk, een omhelzing of een foto.

Dat de meet & greet ook doorging op het podium was echter van het goede te veel. Het gros van het publiek kwam voor zijn muziek en niet om te zien hoe hij de fans te pas en te onpas op het podium riep, een persoonlijke knuffel gaf en een joint met hen deelde. Chaos komt de creativiteit vaak ten goede, maar hier verdampte de "easygoing" sfeer algauw in een rommelige set met te weinig hoogtepunten.

Als een bezetene ging een duivelse Tricky telkens even tekeer op de voorgrond, zichzelf en het publiek ophitsend, om daarna en soms in het midden van een nummer te gaan "bijtanken" tijdens een praatje en rokertje met keyboardspeler Gareth Bowan. De fans leken niet te merken dat hun held er in het begin van de set soms compleet naast zat en ook de "kunst" van de lip-sync niet helemaal machtig was.

Gelukkig zorgden de vrouwen die hem omringden ervoor dat hij niet helemaal ontspoorde. Gitariste Kelly Appleton en bassiste Sara Farina deden hun ding en waren rotsen in de branding. En ook de Iers-Italiaanse zangeres Franky Riley hield goed stand. Ook al overtuigde ze niet altijd, ze zette wel ijzersterke versies van Overcome, Dear God en de Public Enemy-cover Black Steel neer. Bij momenten leek het zelfs meer op de Franky Riley-show, featuring Tricky.

We willen de man echter niet te kort doen, er waren zeker momenten waarin hij heer en meester was op het podium. Tijdens Early Bird bracht hij zichzelf én het publiek in trance, zingend in één microfoon terwijl hij de andere stevig op zijn hart drukte. Niet alleen zijn eigen hartslag ging de hoogte in, ook die van de toeschouwers.

Naarmate de set vorderde kwamen er gelukkig meer van die hoogtepunten. Met een overtrokken bas en een dreigende beat wist ook Past Mistake te beklijven. En toen Tricky in Vent "Can hardly breath" als een mantra bleef herhalen, benam hij niet alleen de blowende fans (die hun laars lapten aan het rookverbod) maar ook de rest van het publiek de adem.

Tijdens die piekmomenten zagen we een glimp van een band die glorieus zou kunnen zijn, mocht Tricky er staan en de teugels strak in handen houden in plaats van te lurken aan de zoveelste joint.

Tricky zou opnieuw gaan samenwerken met Massive Attack. Dat is goed nieuws. Laten we hopen dat 3D of Daddy G ervoor zorgen dat Adrian Thaws zijn talent niet in rook laat opgaan.