Toumani en Sidiki Diabaté - Groots en ontroerend

De Roma, Antwerpen, 16 november 2014

Een avond vol magie en muzikale virtuositeit. Die belofte werd meer dan waargemaakt tijdens het concert van Toumani & Sidiki Diabaté. De meester (Toumani) en de leerling (Sidiki) lieten op de kora, een eenentwintig snaren tellende West Afrikaanse harpluit, horen dat een inmiddels zeventig jaar oude traditie en innovatie perfect aan elkaar te koppelen zijn. Vader en zoon, Malinese troubadours van het Mandé volk, tokkelden niet enkel nieuw leven in de enorm rijke koratraditie, maar hielden een zeer warm en ontroerend mooi muzikaal pleidooi voor het in stand houden ervan.

En dat hoorde je tijdens het bijna twee uur durende performance waarbij de kern bestond uit magische improvisaties rond welbepaalde thema’s en motieven uit het recente, veelgeprezen album ‘Toumani & Sidiki’ dat pijlsnel z’n weg vond naar de toppositie in de World Music Charts.

Toumani speelde doorgaans iets rustiger, met meer aandacht en eerbied voor de traditie terwijl zoon Sidiki er niet voor terugdeinsde om soms als een Hendrixiaanse adept de kora te bespelen of door bepaalde melodieën te samplen. Het onwaarschijnlijk straffe, improvisatorische samenspel zorgde ervoor dat je jezelf even op het Afrikaanse continent waande, aandachtig luisterend naar de muzikale dialoog van beide wereldmuzikanten. En wie écht goed luisterde, hoorde her en der zowaar zelfs loepzuivere popmelodieën opduiken. De set bestond dan ook uit vrije improvisaties waarbij het publiek deelachtig werd gemaakt van de overdracht van een zeventig jaar oude traditie van vader op zoon.

Vader Toumani vertelde het aandachtig luisterende publiek ook dat ze meer dan trots waren op wat die traditie tot hiertoe heeft geleid, namelijk meerdere Grammy’s, talloze optredens in binnen- en buitenland en samenwerkingen met de meest uiteenlopende muzieksterren zoals Farka Touré, Eliades Ochoa, Damon Albarn en Björk. Het werd terloops even vermeld, zonder meer. Opvallend was ook de enorm gulle glimlach op het gezicht van beide muzikanten, een indicatie dat ze zich én vooral ook het publiek geweldig stonden te amuseren.

Bij de bissen hielp Toumani de hulp in van Moussa, een jonge, maar erg veelbelovende vocalist uit Brussel. Die laatste ondersteunde met z’n erg wendbare stem een erg ontroerende compositie waarbij onder meer gerefereerd werd naar de eveneens uit Mali afkomstige Ali Farka Touré met wie Toumani het album ‘In The Heart Of The Moon’ opnam.

En dan zat het er bijna op. Of toch niet helemaal. Want vooraleer ze het allerlaatste nummer speelden wilden ze graag nog even iets kwijt. Iets over de mens, als kleine spil in een veel groter radarwerk. Dat, ongeacht de Grammy’s en wat dan ook, ze in de allereerste plaats mensen zijn van vlees en bloed die net als vele anderen ontzettend geraakt werden door de gebeurtenissen in Lampedusa. Het humanitaire gaat altijd voor op het economische, lieten de Diabatés verstaan in een oprecht betoog.

Op de weg naar huis bedachten we dat dit optreden meer was dan louter een optreden, een echte belevenis, een performance die zelfs dagen nadien bleef nazinderen. Met andere woorden, hoe moeilijk en ontoereikend die in dit specifieke geval ook waren: het was groots en ontroerend.

Op 18 november spelen ze nog een concert in wereldculturenhuis De Centrale in Gent.