Toto - Geslaagde Greatest Hits
Vorst Nationaal, 2 juni 2013
Af en toe mag het al eens wat commerciëler en grootser, niet? Toto trapte de tournee voor hun vijfendertigjarig bestaan af in Vorst Nationaal, en wij mochten constateren dat er weinig sleet komt op de muzikanten en de muziek. Nieuwe zieltjes zullen ze niet meer winnen, maar het publiek dat kwam voor de hits beleefde een topavond.
Toegegeven, we wisten niet wat we moesten verwachten van zanger Joseph Williams, die in 2010 de fakkel overnam van Bobby Kimball - de laatste jaren ook al niet onze favoriete Totostem. De twijfels werden onmiddellijk weggenomen tijdens een stevig On the Run. De balladeschuif werd ook snel opengetrokken met Goin' Home en tijdens Hydra kreeg Steve Lukather de eerste rijen al op hun achterste poten met een knappe gitaarsolo.
Na het nogal vergeetbare St. George and the Dragon kwam met I'll Be Over You de eerste hit, gladjes gebracht. Scherpe kantjes hoorden hier niet thuis. It's A Feeling haalde voor het eerst ooit de setlist, maar bracht ons niet echt in extase. Tijdens Rosanna veerde het publiek recht, en het kostte de groep daarna geen moeite meer om iedereen uit z'n stoel te krijgen tijdens de hits. Lukathers stem leek nog niet te best opgewarmd, maar Williams maakte dat ruimschoots goed met uithalen die 'm bijna op het territorium van Iron Maiden brachten.
I Won't Hold You Back kreeg een lang uitgesponnen einde met Lukather en David Paich in de schijnwerpers. Lag het aan ons, of haalt Paich de mosterd wel erg hard bij Elton John qua uitzicht en pianostijl? Wings of Time werd opgedragen aan de twee ontbrekende Porcaro's. Daarna volgden een paar songs die iets minder catchy zijn, en dan spreek je bij Toto al gauw van een dipje, hoewel er natuurlijk altijd wel wat gitaar- en keyboardvuur te beleven valt.
Pamela en een Spaans getint 99 kregen het publiek uiteraard weer uit de stoelen. White Sister - onterecht geen hit - bouwde op tot een explosief einde, en voor How Many Times kwam Lukathers stem helemaal op temperatuur. David Paich plaatste een dansje tijdens Better World, niet onze favoriete song maar wel een dijk van een riff.
Het hittrio Hold The Line, Africa en Stop Loving You is niet kapot te krijgen, zelfs al zingt Paich een paar niveaus onder Williams. Steve Porcaro trok een register eightiesklanken open dat niemand nog durft te gebruiken, maar hier viel alles op zijn plaats. Simon Phillips werkte nog een korte maar leuke drumsolo af, en na het iets te Simple Minds-achtige Home of the Brave als bis zocht de band de coulissen op.
Van rasmuzikanten als Toto verwacht je niet minder dan een zeer goed optreden, en we kregen waar voor ons geld. Als er al ergens sleet op zit is het misschien op een paar stembanden, maar zeker niet die van Joseph Williams. Een pak onverslijtbare songs, een enthousiaste performance en een trouw publiek, meer moet dat niet zijn. Wie twijfelde: de tournee is nog maar net afgetrapt, dus er zijn nog kansen. Voor de liefhebber is het een ritje naar Lille of Amsterdam waard.