Tom Robinson Band - Hij kan het nog!

De Roma, Antwerpen, 2 februari 2014

Als je hoofdredacteur spreekt, dan zwijg en luister je. Noem het een ongeschreven wet. Dus als de onze het had over zijn ontmoeting met Tom Robinson in Londen, de tickets voor zijn concerten, die je toen nog zomaar kon downloaden van zijn website,... dan spitste je de oren. Want zelf konden wij niet meer geloofsbrieven voorleggen dan dat we ooit 'TRB Two', op lp toen nog, hadden gekocht en dat best een goede plaat vonden. En nu stond diezelfde TR in De Roma om zijn debuut integraal te vertolken. En wij zagen dat wel zitten.

Het nostalgiegehalte in De Roma was hoog. Daar hoeven wij geen tekening bij te maken. En de jonge snaken, die nu in de Tom Robinson Band het mooie weer maken, stonden scherp en wilden dat maar al te graag tonen nu die befaamde plaat "voor de derde keer ooit" live werd gespeeld. En 'Power In The Darkness' is echt wel een fantastische plaat, die de rauwe energie van de punk kon rijmen met een rockattitude. En bovendien raakte Robinson ermee weg om Bruce Springsteen (toen nog off limits in het punkmilieu) te namedroppen in een song (Grey Cortina).

Maar Robinson is niet meer van de jongste. En waar hij de bas nog vlot wist te hanteren, protesteerde zijn stem meer en meer naargelang de setlist vorderde. Iets wat hij zelf trouwens ook in de gaten kreeg. Maar de songs hebben meer dan genoeg klasse om dat te reduceren tot fait divers. Er was ook nog het nodige geblaas, gezweet en gezucht – elke keer weer leek hij blij het einde van de song gehaald te hebben – maar ook dat was van ondergeschikt belang. Het waren de liedjes, die hier vooraan stonden. De rest was bijzaak.

En als je nummers als Up Against The Wall, het zelden gespeelde want voor die tijd te snelle Man You Never Saw of Better Decide Which Side You’re On, waarin het epitheton statig werd verruild voor vuig rockend,kan voorleggen, dan heb je iets om mee uit te pakken.

Robinsons band had dat duidelijk begrepen en legde er behoorlijk de pees op. En het feit dat The Winter Of 79 tot drie keer toe herstart moest worden, was daarbij helemaal geen bezwaar. Want ook de derde keer sloegen de vlammen er nog steeds vanaf.

Robinson liet trouwens in de titelsong blijken nog steeds de vinger aan de politieke pols te houden met een overduidelijke sneer richting de verrechtsing van Antwerpen en door daar lakoniek het typische “Mè iel Aantwaarpe…” aan toe te voegen.

Dat Robinson Nederlands spreekt en/of verstaat, bleek trouwens nog meermaals. Zijn aandoenlijke versie van Eenzaam Zonder Jou als ode aan zijn vroegere en recent overleden tourmaatje Roger Christiaens was daar een mooi voorbeeld van, maar ook tussendoor liet hij duidelijk blijken iets te hebben met het Nederlands als taal.

Dat er nog hits zouden volgen was vooraf al duidelijk. Dus mocht het publiek meezingen tijdens het onvermijdelijke 2-4-6-8 Motorway en Glad To Be Gay en kon zelfs B-kantje Martin rekenen op de nodige bijval.

Uiteindelijk werd de set afgesloten met War Baby, waarna wij aan onze hoofdredacteur met het nodige enthousiasme konden laten weten dat Robinson het ook nu nog steeds kan. Zelfs al protesteert het lichaam af en toe.  En is die accreditatie voor Pukkelpop nu voor ons, meneer?