Therapy? - Artillerie door versterkers
Ancienne Belgique, Brussel, 6 april 2012
Onze favoriete Ieren hebben alweer een nieuw album uit: ‘A Brief Crack Of Light’, verschenen begin februari 2012. Hun nieuwe schijf trekt ons nog niet onmiddellijk over de streep, maar de liveshows stellen nooit teleur. In het voorprogramma speelde dan ook nog eens een bandje met leden van Tomàn en Kapitan Korsakov, redenen genoeg naar hartje Brussel af te zakken.
Dat nieuwe bandje, dat luistert naar de naam Raketkanon, brengt hun eerste plaat pas dit najaar uit en mocht nu dus al openen voor een grote naam. Pieter-Paul van KK stond in voor screams, massa’s effectpedaaltjes en zo mogelijk nog meer adrenaline. De gitaar was laag genoeg gestemd om het effectief zonder bas te doen en produceerde voornamelijk repetitieve sludgeriffs. Tel daarbij gesamplede vocals en een drummer die zich tot doel stelde om doorheen zijn vellen te ranselen. Al bij al best genietbaar indien men beschikte over oordopjes en de nodige appetijt voor vernieling.
Hoofdact Therapy? speelde niet voor een volle zaal – in tegenstelling tot hun integrale albumvoorstelling van ‘Troublegum’ vorige jaar – maar liet het niet aan zijn hart komen. Zanger Andy Cairns stond scherp en werd occasioneel ondersteund door zijn roadie – weggemoffeld aan de rand van het podium – op backingvocals en ritmegitaar. Opener Isolation stak meteen het vuur aan de lont.
Ghost Trio was het eerste nummer van de nieuwe plaat dat de groep ten berde bracht. Nu hebben wij niets tegen Spartaanse riffs, maar dit gedreun op de open e-snaar was ons toch iets te simpel. Next! Why Turbulence? verraste niet maar voldeed met zijn rollende, vuige riff. Golden oldie Stories maakte duidelijk dat de kelen goed gesmeerd waren terwijl bij Teethgrinder de eerste crowdsurfers zich manifesteerden, een fenomeen dat aanhield doorheen het hele concert en men gerust als dubbel symbool kon beschouwen. Jawel mevrouw, de band had er zin in en jawel mijnheer, het publiek nog meer.
Van sommige nummers geniet je meer dan van andere – kwestie om nog eens een open deur in te stampen – en wij hadden dat altijd al bij Rust: een roffel op de snare, grafstemvocals en een als gitaar vermomd machinegeweer. Onversneden rock-‘n-rollgenot dus.
De Ieren gingen verder met een goede mix tussen crowdpleasers en nieuwe songs, waarvan sommigen eerder vintage Therapy? zijn (single Living In The Shadow Of The Terrible Thing) terwijl andere, met name Ecclessiastes, de wenkbrauwen deden fronsen. Je favoriete band die plots klinkt als de electronica van Air doet dat met je. Al bij al een (h)eerlijk avondje gitaarmuziek van een band die goed weet mee te draaien in het circus dat rock heet.