The Weeknd - Get ready for the Weeknd

Koninklijk Circus, Brussel, 17 maart 2013

Eén concert van The Weeknd later en we zijn weer helemaal mee met de laatste trends in modeland. Donkere beanies binnen dragen, leren trainingsbroeken, veel spannende beenbedekking en te kleine of juist veel te grote pullovers. Nu gewoon hopen dat smartphones met stroboscooplamp en foto's nemen met een tablet geen vaste waarden worden tijdens concerten. En een vintage Dior-zonnebril overtreft trouwens een Dolce&Gabbana, volgens de lokale kenners.

Bont allegaartje dus in een goed volgelopen Koninklijk Circus. Maar dat was tijdens het quasi privéconcert van The Weeknd in de Recyclart ook al zo. Grote verschil was dat er toen maar 300 man was, minder hysterische tieners rondliepen en de zaal stukken kleiner was. Factoren die toch veel verschil uitmaken.

The man is wanted. En daar zit Abel Tesfaye zijn onbeikbaarheid zeker voor iets tussen. Geen pers komt in de Canadees zijn buurt, en tijdens het optreden werden geregeld filmende mensen uit het publiek gehaald.

Maar het is meer dan dat natuurlijk. Als een jonge Prince kletste hij met elke heupbeweging een ton sex-appeal tegen de eerste tien rijen schreeuwende chicks. Hij bepotelde zijn microfoon als ware het een verlengde van zijn jongeheer, en liet het niet na eens lekker arrogant naar een troepje meiden te staren.

De verpakking zat goed, nu de inhoud nog. 'Trilogy' is voor ons nog altijd een van de betere albums van 2012, juist door die verrassende twists en mengeling van sexy r&b, geflipte rifs, donkere dubstep en andere elektronica.

Maar net als in de Recyclart kon Abel niet altijd het hoge niveau van zijn albums aan. Zijn stem schoot er al eens faliekant naast en bij momenten ging zijn timing volledig de mist in. Stond hij daar al enthousiast te springen terwijl de muziek pas twee seconden later inviel.

Gelukkig haalde hij in de tragere nummers wel zijn beste zelf naar boven. De atypische en krachtige stem gidste het publiek door een zwoele schwung, waaruit wel eens wat tienerzwangerschappen ontstaan zouden kunnen zijn. Het trance-effect miste zijn doel niet. Met de toppers High For This, Wicked Girl en Crew Love kreeg hij het volk moeiteloos op de tenen.

Desalniettemin blijft The Weeknd voor ons een band die net iets beter past in je stereoketen of ergens in een donker hoekje van een club in de late uurtjes. Klein, intiem en zweterig. Geen grote zalen volgepropt met gillende teenagers, waar de heerlijke beats en unieke stem van Abel verloren gaan in lawaai en ruimte.