The Subs, Dr. Lektroluv, Riton, Sound Of Stereo - Dansen op de zweetvloer

Vooruit, Gent, Gentse Feesten, 23 juli 2009

Een dag voor de officiële start van de Gentse Feesten ging 10 Days Off naar goede gewoonte al van start. En in een tot waanzinnige danstempel omgebouwde Vooruit mocht die eerste dag meteen al het bordje 'uitverkocht' bovengehaald worden. Voornamelijk landgenoten waren daar trouwens de oorzaak van. Resultaat was een avond vol hoogtepunten.

Opwarmer in de Bacardi Room - ook wel de Concertzaal - was Mr. Magnetik. De Luikenaar is op de Waalse festivals en clubs bijna een habitué, maar heeft bij ons nog wat werk voor de boeg. Toch wist hij zijn set op te vullen met een paar fijne elektroklassiekers en bleek hij zo de ideale openingsact in een zaal die aan het einde van zijn set al op koken stond. Die zaal zag er trouwens hallucinant uit: een gigantische, aflopende, lichtgevende driehoek als podium hebben wij nog niet al te dikwijls gezien. De hele aankleding van het festival is overigens op zich al de moeite waard om riching Vooruit te trekken.

De grootste habitués van de avond waren ongetwijfeld The Subs, en de jongens hadden duidelijk de feeling met hun thuisstad niet verloren. Eén draai aan de knop was voldoende om het publiek overstag te doen gaan. Alle handen, pintjes en multimedia vlogen de lucht in... Met Music Is The New Religion was de toon gezet en de openingsdans ingezegend.

The Subs kennen duidelijk hun publiek en weten wat ze willen. Met kleppers als Naked Jack en Kiss My Trance werd de concertzaal in no time omgevormd tot één grote broeihaard van zwetende, dansende lijven die compleet uit hun dak gingen. Zowel voor als op het podium resulteerde dat in het collectief uittrekken van bovenstukken, wat door ons alleen maar werd aangemoedigd.

Ook deze keer werd het publiek beloond met snippers van de meest vette platen van het moment. Met de woorden "Bonkers" en "Riverside motherf*cker" bereikte de Vooruit zijn kookpunt. Als de jongens na een uur van het podium verdwenen, moest het publiek zich naar de bar begeven om het lichaamsvocht weer deftig op peil te brengen. Their music is inderdaad the new religion!

Ondertussen weten we al wat we mogen verwachten van Dr. Lektroluv: beats, beats en beats, telkens opgesteld in een nieuw kleedje. En deze keer was dat niet anders. De dokter weet perfect welke plaatjes hij aan elkaar moet rijgen om van een feest een Feest te maken! De extase die zijn voorgangers hadden achtergelaten, wist de dokter helemaal voort te zetten, en zélfs te overstijgen. Het publiek liep over van liefde voor onze favoriete dokter en bevond zich, tot grote ergernis van de security, dikwijls meer op dan voor het podium. Een bevestiging van wat we al wisten, met net dat beetje medicijn meer!

De grootste verrassing van de avond bleek uit Antwerpen te komen. De Fanklub Dj's wisten ons op elke mogelijke manier te verbazen. Bij een aangename temperatuur - het was er minder dan 30 graden - wisten de twee excentrieke kerels hun publiek zonder meer te bekoren.

Beide jongens zijn hun tijd ver vooruit en serveerden een eclectische mix van tracks die ons telkens opnieuw naar hogere sferen bracht. Het is duidelijk dat beide jongens alle "trendy-ingredients" kennen en deze, terecht, ongegeneerd in hun mix verwerken. Het publiek lag aan hun voeten en beantwoordde iedere nieuwe track met uitzinnigheid. Ongetwijfeld voer voor de toekomst!

Het meest geschifte optreden van de nacht was ongetwijfeld dat van het Zweedse Slagsmalsklubben. De groep speelt alles live, al heb je er als publiek het raden naar wat die zes hyperkineten daar nu juist staan te prutsen. Het klonk alleszins fantastisch en op geen enkel ander moment deze nacht zagen we het publiek zo extatisch reageren.

Dat op het einde van hun waanzinnige optreden meermaals een invasie van het podium volgde, mocht dan ook geen verrassing heten. In het café deden ze hun naam - het is de letterlijke vertaling van 'Fight Club' - dan ook alle eer aan, want hun optreden had qua sfeer veel weg van de gelijknamige film. Of van Apparat Organ Quartet op speed. Graag meer van dat! En snel!

De Brit Henry Smithson, beter bekend als Riton, had de ongelukkige taak om het uitzinnige publiek aan het dansen te houden na Slagsmalsklubben, en slaagde daar jammer genoeg maar half in. Onterecht, zou snel blijken, want Riton zette een klasseset neer. Na een mooi aantal jaren klinkt hij nog steeds relevant én oprecht vernieuwend. Er zijn er niet veel die het hem zullen nadoen. Dit is hoe elektro moet klinken. En dat dachten 2 Many Dj's trouwens ook, want hij kwam net terug van een hoop sets met de Dewaeles.

De eerste dag - nuja, het was buiten intussen al klaarlicht - werd afgesloten door het gehypte Sound of Stereo. Onze ledematen wilden intussen niet echt meer mee en hun snoeiharde set deed er dan ook geen goed aan. Toch begrepen we al snel waarom Crookers en The Bloody Beetroots hen zo geweldig vinden: ze liggen immers min of meer in dezelfde lijn, maar dan minder goed. Terwijl ons hoofd begon af te dwalen naar ons bed, vroegen we ons dan ook af waar de hype eigenlijk om ging. Een teleurstellende afsluiter van een verder sublieme opener van een ongetwijfeld slopende tiendaagse.

Sarah Vandenbussche en Tom Weyn