The Shins @ Club 69 - Zongedroogde tomaten

VRT, Marconi-studio, Brussel, 26 maart 2012

Geen betere band om het begin van de lente te vieren dan The Shins! De enige tussenstop in ons land tijdens deze korte Europese tournee was een optreden in Club 69 van Studio Brussel, ter promotie van de vierde Shins plaat 'Port Of Morrow'. Het was voor de gelukkige aanwezigen niet alleen een aangename eerste kennismaking met het nieuwe songmateriaal, maar ook met een nieuwe line-up.

The Shins @ Club 69 - Zongedroogde tomaten



We moeten niet rond de pot draaien, The Shins zijn nu eigenlijk James Mercer en backingband. Mercer bedankte een aantal groepsleden voor bewezen diensten, en maakte na zijn zijsprongetje met Danger Mouse in Broken Bells de nieuwe Shinsplaat met andere muzikanten. Van de vierkoppige band die vanavond naast hem op het kleine podium in de Marconistudio stond, had enkel de drummer Joe Plummer (zie ook Modest Mouse en Mister Heavenly) meegespeeld op een aantal nummers van 'Port Of Morrow'.

Het was even wennen aan het nieuwe concept van een van onze favoriete bands, maar de fantastische openers Kissing The Lipless, So Says I en Simple Song likten onze wonden. Je kan James Mercer bezwaarlijk een podiumbeest noemen, hij staat nogal onwennig op het podium maar op de nummers valt nog steeds niets af te dingen. Ook de nieuwe songs Bait And Switch, September, The Rifle’s Spiral en It’s Only Life klonken als ingelegde zongedroogde tomaten. Stuk voor stuk werkstukjes waar duidelijk heel veel tijd en liefde ingestoken zijn.

Het ouder werk kwam uitgebreid aan bod en de groep vulde aan wat Mercer aan zelfzekerheid miste. Richard Swift (ook actief als soloartiest en favoriete producer van Damien Jurado) zorgde met allerlei toetsen en effecten voor dat net ietsje meer, en de nieuwe gitariste Jessica Dobson maakte indruk ondanks haar gekleurde flodderbroek.

Op het eind gooide Mercer zelfs een nagelnieuw, onuitgegeven  nummer, Marisa, in de set, voor hij er met New Slang en het prachtige titelnummer van de nieuwe plaat een punt achter zette. One By One All Day was het enige bisnummer. Oud en nieuw pasten perfect naast elkaar, zo bleek, en zonder afscheid geen nieuw begin. Met de nieuwe line up hadden de nummers van The Shins een heel vruchtbare voedingsbodem gevonden. Dat er nog vele mooie dingen uit mogen groeien!

26 maart 2012
Kristiaan Art