The Seatsniffers & Smokestack Lightnin' - Vetkuiven op temperatuur
Sipegelzaal Noordkasteel, Antwerpen, 23 augustus 2009
Amper een jaartje nadat zowel The Seatsniffers als Smokestack Lightnin' een full-cd uitbrachten, ligt al een nieuweling in de platenrekken. Een gedeeld exemplaar dit keer, waarop Smokestack zes covers brengt en Seatsniffers zeven. Op een magische locatie in Antwerpen-Noord, een wondermooie spiegeltent, kwamen beide bands hun 'Roadmasters' aan de wereld voorstellen.
De setting is belangrijk, dat werd nog maar eens bewezen. Want wie de tent binnenstapte, voelde meteen de impact van die locatie: een bijzonder warme en ontspannen sfeer, die perfect bij het retro-gevoel van beide bands paste. Zelfs de oude Cristal-pintglazen droegen hiertoe bij.
DJ's Boss en Rolando deden hun werk goed en brachten de aanwezigen op temperatuur, voor zover dat nog nodig was. Ze regen Eddie Cochran aan elkaar met Lee Hazelwood en gooiden er nog heel wat andere smaakmakers tussen.
En dan mocht Smokestack Lightnin' het podium opkruipen, om de aanwezigen ruimschoots op nummers uit 'Roadmasters' te trakteren. Als geen ander wist Smokestack Lightnin' het publiek bij de les te houden, al hadden we niets anders verwacht.
Dat de setlist nergens saai werd, was vooral de verdienste van de overgetalenteerde gitarist Frieder Graef. Hij beheerst probleemloos diverse stijlen, speelt een heerlijke mengelmoes van country en rockabilly én heeft die mooie 'twong'-sound helemaal onder de knie. Hoe hij bijvoorbeeld ook nog de mandoline hanteerde tijdens Leaving Lousiana In The Broad Daylight, was gewoonweg vertederend.
Tijdens de soundcheck waren al flarden te horen van Funnel Of Love, een nummer dat in 1961 door Wanda Jackson werd uitgebracht. De versie van de Duitsers overtrof echter onze stoutste verwachtingen. En dan toverden ze nog een laatste konijn uit hun hoed: Polk Salad Annie. Het is een raadsel waarom dit nummer de plaat niet haalde.
Tijd om in tweede versnelling te schakelen: The Seatsniffers bestegen het podium. De eerste songs kwamen integraal uit 'Turbulence', tot het drumstel van Piet een eigen leven begon te leiden tijdens Shakedown. Meermaals moest hij zijn trom tot de orde roepen, en dan moest de gast voor vanavond nog opkomen: 'Wuff' Maes, die voor een nummer of twee, onder meer Castin' My Spell, de drumsticks vast greep.
Pas naar het einde toe kreeg het publiek ook enkele nummers uit de nieuwe plaat te horen. Maar jammer genoeg klonk Belle Amie, met Piet op zang, erg rommelig. Het einde van de set maakte gelukkig veel goed, met gekende klasbakken als Assembly Line en She's a Fox.
Wij houden van het genre en hebben een boontje voor de echtheid die van beide groepen afstraalt. Dat er al eens iets rommelig klinkt, gebeurt nu eenmaal als je livemuziek beleeft. Maar voor ons was Smokestack Lightnin' dé ster van de avond. Gevat, speels, kwaliteit én plezier in één set. En dat was nu net waarom wij gekomen waren.