The Scabs - Geöliede rockmachine
De Casino, Sint-Niklaas, 4 mei 2018
Iedereen, die eind jaren tachtig, begin jaren negentig jong was (reken ons daar maar bij), is met grote waarschijnlijkheid mede-opgegroeid met de muziek van The Scabs. En ook al behoort de periode dat ze de ene hit na de andere scoorden en met vaste regelmaat een nieuw album uitbrachten al een tijdje tot het verleden, toch blijven ze ook anno 2018 nog erg populair. Dat werd vrijdagavond bewezen in een uitverkochte concertzaal De Casino, waar ze de aftrap gaven van een zomertournee die veertig jaar The Scabs moet vieren.
Bij zo’n viering - in 1978 stonden The Scabs voor het eerst op een podium ergens te lande, meer bepaald in jeugdhuis De Boemel in Scherpenheuvel - hoort vanzelfsprekend een stevig feestje. En dat kreeg het (overwegend oudere) publiek vrijdag dan ook in Sint-Niklaas. Toen de laatste tonen van de intro (Telstar van de Tornado's) waren uitgestorven, kwamen de drie originele groepsleden (zanger Guy Swinnen, drummer Frankie Saenen en gitarist Willy Willy) en nieuwe bassist Geert Schurmans de bühne opgewandeld en stortten ze zich gezamenlijk op twee geweldige nummers uit het mini-debuut ‘Here’s To You, Gang!’ (1983): Is This Life en Trapped By The Rain. Een binnenkomer die kon tellen (al waren we, om zeker te zijn van een goede plaats in de zaal, al ruim op voorhand aanwezig)!
Met dit openingssalvo werden de fans van het eerste uur op de wenken bediend. Diezelfde fans zagen hun favoriete, Belgische band naarmate de jaren vorderden steeds meer evolueren van een frisse punkband naar een meer conventioneel rock-‘n-rollcombo, weliswaar altijd met het hart op de juiste plaats. Vanaf het derde nummer van de avond (Telephone Line, uit de lp ‘Skintight’, 1988) werd het kwartet aangevuld met een achtergrondzangeres, toetsenman en extra gitarist-backingzanger. Vooral die laatste, David Piedfort, ontpopte zich in Sint-Niklaas tot een ware aanwinst voor de groep en stal herhaaldelijk de show met zijn jeugdig enthousiasme.
The Scabs stonden duidelijk op scherp en bewezen met recht en reden waarom ze, veertig jaar na de eerste show, nog altijd tot één van de beste rockbands van ons land mogen gerekend worden. Als een geöliede machine stoomden ze doorheen zowat het gehele repertoire, waarbij opviel dat de setlist bijna uitsluitend uit singles bestond. Maar het ontging ons ook niet dat de beginperiode er al bij al bekaaid vanaf kwam bij de songkeuze vanavond: uit de jaren tachtig hoorden we, naast voornoemde tracks, enkel nog het poppy Halfway Home en Let’s Have A Party, terwijl volwaardig debuut ‘For All The Wolf Calls’ (1984) dan weer volledig over het hoofd gezien werd. Gelukkig sloten ze de set af met het heerlijk punky Matchbox Car, één van de eerste singles die we ooit kochten…
Uiteraard was er weer veel aandacht voor doorbraakalbum ‘Royalty In Exile’ (1990): Little Lady en I Need You hebben de tand des tijds goed doorstaan. En met nummers als Time en Hard Times toonden de Scabs zich ook meester in het schrijven van prachtige popballades waarmee ze zich van een plaatsje in het collectieve geheugen verzekerden. Ook op opvolger ‘Jumping The Tracks’ (1991) stonden nog enkele hits (Robbin’ The Liquor Store, Don’t You Know en Nothing On My Radio) die niet mochten ontbreken vanavond, maar daarna was de tijd van de grote successen toch stilaan voorbij. Ofwel The Party’s Over (uit ‘Dog Days Are Over’, 1993), om het met Guy Swinnen zelf te zeggen middenin de show.
Swinnen was trouwens blij in de mooiste concertzaal van het Waasland te mogen spelen. Wij, van onze kant, vonden hem nog steeds een charismatische frontman en uitstekende zanger en de band an sich prima op elkaar ingespeeld (of hadden we dat al gezegd?). Zelfs de ons iets minder vertrouwd in de oren klinkende nummers, onder meer Turn It Up en Low Tide (beiden afkomstig uit comebackalbum ‘Ways Of A Wild Heart’ (2015)), konden ons moeiteloos overtuigen. Wel ietwat vreemd misschien om na de mokerslag van Matchbox Car terug te komen met een drietal minder voor de hand liggende en eerder poppy bisnummers (Ways Of A Wild Heart, You Don’t Need A Woman en Keep On Driving), maar laat dit detailkritiek zijn. We vermaakten ons enorm en kunnen u enkel aanraden, indien u dit optreden miste, tickets te proberen bemachtigen voor één van de volgende optredens. U zal het zich niet beklagen!