The Pharcyde & JayeNess - Clap your hands everybody!
Vooruit, Gent, 23 april 2013
Twintig jaar al ligt 'Bizarre Ride II the Pharcyde', het debuutalbum van The Pharcyde achter ons. Bij de festiviteiten omtrent die verjaardag zijn slechts twee van de originele leden betrokken: Imani en Bootie Brown. SlimKid3 hield het voor bekeken en de vrije val van Fatlip werd jaren geleden al op ontnuchterende wijze in beeld gebracht door Spike Jonze. Wij waren benieuwd of de twee resterende leden, allebei al een eind in de veertig de vlam brandend konden houden.
Over het algemeen beschouwen wij voorprogramma’s als een - niet eens zo noodzakelijk - kwaad. JayeNess vormde gisteravond een glorieuze uitzondering op die regel. Op hun frêle schouders rustte nochtans de ondankbare taak om in een afgeladen Vooruit de fans van een levende hiphoplegende op temperatuur te brengen. En de West-Vlaamse Gentenaars kweten zich met verve van die taak.
Het speelplezier droop eraf en het was kostelijk om de geamuseerde verbazing te lezen op de gezichten van de honderden verraste Pharcyde fans. Old Skool question-response Hiphop, in de stijl van Jurrassic Five, Jungle Brothers and A Tribe Called Quest. Zowel fysiek (de moves) als verbaal perfect op elkaar ingespeeld en geruggensteund door een geweldige DJ King D stal JayeNess de show.
Aanstekelijk en ongecomplexeerd en met op het eind de ronduit goddelijke stem en verschijning van Sister A (sex on a stick!) als bijzonder gesmaakte bonus. In 2012 stonden deze jongens – zonder veel indruk te maken op de jury – in de finale van De Beloften. Het zou best kunnen dat JayeNess het van alle Beloften-finalisten van de voorbije drie jaar het verst schopt. Old skool is coming back? You better believe it.
En dan, the moment we had all been waiting for: Imani, grijnzend, energiek, veerkrachtig en schaduwboksend en Bootie, scherp als een mes, de ogen verborgen achter een donkere Ray-Ban – even later zouden we zien waarom: nog nooit zo’n bloeddoorlopen oogbollen gezien!
“This is our last show here, so we’re gonna make this motherfucker count”, klonk het. En daar was niks van gelogen. Dat ze hun pipe gepacked hadden was er duidelijk aan te zien, maar het scheen geen van beide heren te deren. Meer dan een uur lang zouden ze als perfect op elkaar ingespeelde derwishen over het podium pirouetteren en de keuze voor drums en elektrische piano als begeleiding mag dan al geen keuze voor subtiliteit geweest zijn (nogal wat nuances van de eerste twee platen gingen verloren in het feestgewoel), ze werkte wel.
Van Oh Shit en over It’s Jiggaboo Time, I’m That Type Of Nigga, Ya Mama, Passing Me By, Otha Fish tot Pack The Pipe werd er begrijpelijkerwijs vooral uit de eerste plaat, het feestvarken van vanavond, geput, aangevuld met onder meer speelse flarden Gorillaz (Dirty Harry) of – of all people – Joe Bataan (Rap-o-clap-o). Grappig, energiek, sexy en massa’s zelfrelativering. De jubileumdoortocht van The Pharcyde ofte Bootie en Imani was er eentje om in te lijsten.