The Orb - Vul zelf je rol in

De Casino, Sint-Niklaas, 15 juni 2025

Als je ook maar een klein spatje interesse hebt voor elektronische muziek, staat pionier The Orb zeker wel ergens in je muziekkast. Het baanbrekende ambient-rave-houseproject, waarin de gek-geniale Dr. Alex Patterson doorheen vijfendertig jaar de enige constante is, blijft zichzelf immers heruitvinden. Of herkauwen, zoals in het fantastische parkje achter CC De Casino bleek. Want inhoudelijk was de negentig minuten durende set grotendeels identiek aan wat we zo’n jaar geleden in de Botanique in Brussel mochten bewonderen, maar er waren toch een paar welkome upgrades.

Een set, die geklemd zat tussen een opener en afsluiter van het alom gekende 'Little Fluffy Clouds', ging opnieuw van zomerse dubreggae (Golden Clouds uit het samenwerkingsproject met Lee Perry) over het typisch hobbelende en wobbelende Blue Room (een all time classic) tot onversneden harde danstechno (Assassin). Dat met de nodige 3D-, 4D- of tegenwoordig zelfs 5D-effecten, echo’s (die de installatie helaas niet helemaal trok) en handenvol samples, zowel spoken word-filmfragmenten als een flard Bowie (This Is Not America) of natuurlijk Minnie Ripertons Loving You.

Mooi ook hoe de legendarische gitaaraanslag van Pink Floyds One Of These Days opnieuw werd uitgebouwd tot een heuse psychedelische housetrack met flikkerende ‘Dark Side Of The Moon’-regenboogvisuals. Of hoe The Orb blijft bouwen aan een verhaal dat tijd en ruimte overschrijdt en waarin je zowel drie decennia oude songs uit het onsterfelijke ‘Adventures Beyond The Ultraworld’ herkent als muziek, die voor een verre toekomst weggelegd lijkt.

Het grote verschil? Patterson en huidig partner in crime Michael Rendall zaten op eenzelfde spoor vol interactie, plezier en het elkaar digitaal de loef afsteken. Pure podiumfun. En wat een podium ook: een prachtig versierd prieeltje dat pittoresk en futuristisch samenbracht. Verder had de digitale dokter de soms wat drukke neiging om beats af te breken en zo veel mogelijk samples en geluiden te introduceren achterwege gelaten. De live versies van de classics kregen ruimte, zuurstof en de kans om te evolueren tot toffe climaxen die een menigte van zo’n vierhonderd fans stevig dansplezier bezorgde. Of hoe de oude ravevibes echt terug de kop opstaken bij ondergaande zon.

Tenslotte was ook over heel de set van negentig minuten een leuke opbouw merkbaar. Net iets anders dan het enigszins verhakkelde verhaal van een jaar voordien in Brussel. Waarmee The Orb bewees helemaal klaar te zijn voor het festivalseizoen. Eentje waarin je zowel mag genieten en hoofdwiegen, uitbundig feesten en dansen als verlamd en gehypnotiseerd geraken door de toxisch psychedelische visuals, die op je af worden gevuurd. Kies zelf welke rol je wilt invullen.