The Melvins - Eerbied voor jouw grijze haren

De Kreun, Kortrijk, 6 juni 2016

Twintig jaar zonder The Melvins. Een mens maakt al eens foute keuzes in het leven

Er zijn referenties en er zijn Referenties. The Melvins kunnen adelbrieven van die laatste, betere soort voorleggen. Haalde de intussen mythische Kurt Cobain hen in interviews immers niet steevast aan als één van zijn grote voorbeelden? Namedroppen of niet, echt beter zijn The Melvins er nooit van geworden want anno 2016 volstaan zalen van het kaliber van De Kreun nog steeds om de acolieten van hun in punk, sludge, grunge en metal gedrenkte sound te huisvesten. Een weken op voorhand uitverkochte De Kreun, dat wel (er is nog gerechtigheid!).

Wij hadden The Melvins al sinds de vorige eeuw niet meer gezien en vloekten gisteren bij afloop toch even over al die gemiste kansen. U begrijpt het al, The Melvins breidden het best denkbare slot aan het weekend.

De spil King Buzzo (gitaar) en Dale Crover (drums) wordt voor deze tournee aangevuld met Steven McDonald (bass), die ook al mocht meespelen op de kakelverse Melvinsplaat 'Basses Loaded'. Die McDonald - vooral gekend van Redd Kross, van wie Frosted Flake in Kortrijk in de set mocht - kweet zich van zijn interimtaak alsof hij al vijftig keer met The Melvins de wereld rondtrok. In Kortrijk raasde het drietal tachtig minuten lang heen en weer door het héle oeuvre (intussen vijfentwintig platen dik).

Nadat de band op de tonen van Jimi Hendrix' interpretatie van The Star Spangled Banner het podium werd opgejuicht, daverde Eye Flys als slinkse, maar ronduit impressionante opener onze oorschelpen binnen. Wat een opbouw! Met songs als Queen en The Kicking Machine al vroeg in de set, leken The Melvins er op uit De Kreun een avond te doen... umm, kreunen. Wij gingen maar al te graag mee in dat schalkse plan. Het trio vloog als een opgefokte motor door de setlist met nauwelijks een handvol adempauzes. Enig relatief rustpunt - nou ja, rustpunt? - was Mr. Ripoff, ergens halfweg de dolle rit. Alsof de band zelf niet genoeg songs bij elkaar schreef, werd de avond trouwens aangevet (dat mag je gerust letterlijk nemen) met covers van Kiss en Alice Cooper.

In het nieuwe nummer The Decay Of Lying zongen Buzz, Dale en McDonald: "We were like heroes of the world / we died before we failed". De zin zou van toepassing kunnen zijn op hun poulain Cobain maar The Melvins zelf blijven ook na drie decennia helden in de hoedanigheid van levende legendes.

Het oldskool feestje in De Kreun gaat - na Unsane en The Melvins - op 15 juni gewoon verder met Dinosaur Jr. Allen daarheen (als je tijdig een ticket kocht want ook voor dat concert mag intussen het bordje “VOL” bovengehaald worden)! We hopen voor notoir gitaar- en Melvinsfan John Crombez dat hij die avond eens niet naar Plopsaland moet voor een partijcongres.

Christophe Demunter