The Me In You - Het begin van iets moois
STUK, Leuven, 11 februari 2012
Geen betere locatie voor de presentatie van het debuutalbum van The Me in You dan het knusse, warm aangeklede en bovendien volgepakte STUK in Leuven. Met 'Forgotten Clothes' heeft dit sympathieke vijftal uit Vlaams-Brabant een erg mooi plaatje gemaakt vol met knappe, ingetogen en breekbare nummers dat zich perfect leent voor een locatie als deze. De eerste recensies van de plaat zijn unaniem lovend, maar het blijft een uitdaging om je afgewerkte nummers voor de eerste keer te verplaatsen van je repetitiekot naar een podium.
De groep, met oude bekende drummer Frank Saenen van The Scabs aan boord, heeft een bescheiden voorgeschiedenis als Milkman, waarmee het in 2004 nog de halve finales van Humo’s Rock Rally bereikte. Goed acht jaar later is er heel wat veranderd: een andere samenstelling, een andere groepsnaam maar ook een ander geluid dan destijds. Dat die keuzes goed zijn uitgevallen bewijst 'Forgotten Clothes' met daarop de straffe single Girl In Armour, dat regelmatig passeert op de radio en zelfs de hitlijsten bereikte.
Alsof er van zenuwen geen sprake was, zo trapte The Me In You hun "eigen" concert af. Als opener werd gekozen voor Shark Song, een nummer waarvoor ze al een schouderklopje kregen van de makers van Duyster op Studio Brussel. Het nummer zette meteen de juiste sfeer en rolde zo de donkerrode loper uit voor de andere songs.
Het iets steverige Plastik pikte daarna meteen goed aan, maar echt indruk maakte Low Battery, overigens de nieuwe single. Het nummer an sich is heel breekbaar, maar net als bij Shark Song zat de sfeer tot in de details van de eerste tot de laatste noot helemaal goed. Ook Londen To NY, dat op plaat een leuk tussendoortje is, zorgde voor aangename afwisseling en kwam live goed uit de verf.
De tweede helft van het concert verloor de band even onze aandacht. Dat had te maken met het feit dat enkele nummers, die op plaat vrij proper en afgeveegd klinken, integraal werden overgenomen op het podium. Wat meer buiten de lijntjes kleuren zou daarbij geen kwaad gekund hebben.
Naar het einde toe overtuigde Girl in Armour meer, voornamelijk vanwege de knappe, harmonieuze samenzang tussen zanger en gitarist. Als toegift zorgde The Me In You nog voor twee hartverwarmende toetsen: Control werd vrij naakt gebracht met enkel begeleiding op piano en Hands Unfold was een meer dan degelijk slot voor deze aangename kennismaking.
The Me In You presenteerde zich vanavond als een groep die heel wat in zijn mars heeft maar voorlopig nog iets te braaf de contouren van het podium aftast. Veel Vlaamse bands hebben al gepoogd een weg te zoeken tussen popmuziek en folk, maar vaak gebeurde dat zonder erg origineel en beklijvend te zijn. Maar The Me In You beschikt over een rugzak vol goed materiaal waarmee het op een podium iets origineels kan opzetten, een eigen cocon waarin het aangenaam vertoeven is. Ook al zijn de vijf ondertussen geen jonge wolven meer, dit kan het begin van iets heel moois zijn.