The Jesus And Mary Chain - Geslaagde terugkeer

Ancienne Belgique, 23 april 2024

The Jesus and Mary Chain is zo één van die legendarische eightiesbands die je minstens één keer in je leven live moet gezien hebben. In 2024 viert de groep rond Jim en William Reid het veertigjarig jubileum. Er zitten onder meer nog een autobiografie en een documentaire in de pijplijn, maar de wereldtournee naar aanleiding van dit heuglijke feit ging reeds in maart van start. De Ancienne Belgique vormde de Belgische halte.

 

Wat we nog meepikten van het voorprogramma klonk alvast bijzonder goed. Het betrof deathcrash, een band uit Londen met drie gitaristen en een drummer waarbij vrijwel iedereen vocaal een duit in het zakje mocht doen. Muzikaal grossierden ze in de betere postrock en slowcore, veel zorgvuldig opgebouwde spanningsbogen en uitgesponnen songs dus, maar het miste zijn uitwerking niet. Zonder meer een aangename ontdekking!

Toen de Schotse broertjes Reid in 1984 debuutsingle Upside Down uitbrachten, hadden ze wellicht niet verwacht dat The Jesus and Mary Chain veertig jaren later nog steeds de wereld zou rondtoeren met die muziek. De eerlijkheid gebiedt ons weliswaar aan te stippen dat de groep in 1999 ontbonden werd en pas in 2007 terug bij elkaar kwam. En sedertdien verschenen nog maar twee studioalbums: ‘Damage And Joy’ in 2017 en onlangs dan ‘Glasgow Eyes’.   

Het concert in Brussel werd overtuigend afgetrapt met Jamcod, de uitstekende eerste single uit de nieuwe plaat. Alsof ze wilden onderstrepen dat de band ook anno 2024 nog kan rocken en relevant blijft. De andere vier tracks uit ‘Glasgow Eyes’, die later in de set aan bod kwamen, leken die stelling alvast te ondersteunen. Vooral Venal Joy en het slepende Chemical Animal konden ons bekoren.

Maar zoals het een jubileum betaamt, werd er ook duchtig teruggegrepen naar de vele singles en andere hoogtepunten uit hun carrière en daar waren de trouwe fans niet rouwig om. Zo kregen we al direct Happy When It Rains (uit ‘Darklands’, 1987) en Head On (uit ‘Automatic’, 1989) geserveerd. Maar we waren vooral blij om het heerlijke All Things Pass en het donkere Some Candy Talking nog eens live te horen.

Ook het snedige Sidewalking en meezinger Blues From A Gun werden gelukkig niet over het hoofd gezien. Uit het baanbrekende debuutalbum ‘Psychocandy’ (1985) kregen we dan weer de intrigerende herrie van In A Hole en, als afsluiter van de reguliere set, het onovertroffen Just Like Honey.

De typerende, lijzige stem van zanger Jim Reid was, zeker aan het begin van de show, niet altijd even goed hoorbaar. En de soms lange pauzes tussen de nummers vormden ook een stoorfactor. Maar afgezien van deze puntjes van kritiek, amuseerden we ons alweer best in de AB en zagen we een heel genietbaar optreden van deze invloedrijke band. Met het stevige Taste Of Cindy (nog een track uit ‘Psychocandy’), het schreeuwerige  I Hate Rock ‘N’ Roll (uit ‘Munki’, 1998) en het geweldige Reverence (uit ‘Honey’s Dead’, 1992) als bisnummers beëindigden ze dit concert even overtuigend als ze het begonnen waren. Welkom terug!