The Happy - Vrolijk, stevig en vintage
Vooruit, Gent, 31 maart 2013
The Happy, de groep waarin Das Pop-gitarist Reinhard Vanbergen zich laat omringen door de vier talentrijke dames Isolde Lasoen, Janne Vanneste, Naima Joris en Charlotte Caluwaerts, gaf vrijdagavond een releaseconcert in de Gentse Vooruit. De frisse maar stevige popsongs van debuutplaat ‘Guilty Pleasure’ werden meteen zeer enthousiast onthaald en dat lag in de eerste plaats aan de groep zelf.
Voor The Happy waren eerst de heren van Vincent & Jules aan de beurt. Deze ‘Nieuwe Lichting’-finalisten wisten met hun energetische rock, die bovendien nooit rechttoe rechtaan was, al snel wat beweging in de zaal te krijgen. Associaties met Pavement en Vampire Weekend werden snel gemaakt. Dat de zanger een wel zeer lelijk hemd aanhad vergeven we hem bijgevolg graag.
Bij The Happy begon Reinhard Vanbergen solo op viool. Maar al snel kwamen de dames erbij en die vlogen er onmiddellijk stevig in met Ping Pong Paddle, een nummer dat nota bene niet eens op die plaat staat. Meteen daarna, en nog steeds behoorlijk rockend, volgde No A&R waarin Isolde Lasoen de strofes voor haar rekening nam en de groep in het refrein tot een meerstemmige samenzang kwam.
Dat dit een beproefd recept zou blijken hadden we al vlug door. Geen van de vier zangeressen lijkt zich op het voorplan te willen plaatsen. Ze zijn afwisselend leadzangeres en backingvocalist van en voor elkaar. Elk een andere stem en zangstijl. Alleen al daardoor krijg je de nodige variatie in de nummers.
Zo nam Charlotte Caluwaerts de zang voor haar rekening in Miracles And Wonders. Met haar klassieke stem draagt ze het nummer en slaagt ze erin om het naar een hoger niveau te tillen.
In Mister Black was de sfeer, mede door de zang van Naima Joris en de huilende gitaar van Reinhard Vanbergen, constant dreigend. Met een gitaarsolo en Janne Vanneste die haar keel eens mocht openzetten werd er nog een extra portie pit en drama aan de song toegevoegd.
Volbloed punk kwam dan weer aan bod in Life. Een lange gitaarsolo van Reinhard Vanbergen ging naadloos over in een magistrale drumsolo van Isolde Lasoen. De andere groepsleden wisten zich op dat moment perfect in dienst te stellen van de song.
De set ging in een rotvaart verder en het speelplezier lag er vingerdik bovenop. De slow Smile zat knap in elkaar met alle retroclichés erop en eraan. A Blink Of An Eye klonk nog levenslustiger dan we gewoon waren van op de radio en afsluiter Moonshine was een rauwe en wilde rock-wals.
De groep kwam nog eens terug om de verwachte bis Walkman te spelen. Aanstekelijk, catchy en dansbaar is dit vooralsnog het topnummer van de groep. Ideaal om de set mee af te sluiten.
De muziek van The Happy klonk vrolijk, maar tegelijkertijd stevig en vintage. Vermoedelijk daardoor spreekt de groep een breed publiek aan zoals we in de Vooruit konden vaststellen. The Happy lanceerde er zichzelf met verve en lijkt ons een blijver te zijn!