The Dream Syndicate - Ook een vakbond moet blijven dromen

Het Depot, 20 oktober 2022

Als vanouds, met een wagen volgeladen met gitaaraficionados, probeerden we op weg van (G)Limburg naar Leuven even te tellen hoe vaak we Steve Wynn solo, met The Dream Syndicate, met Dusty of met Gutterball al aan het werk gezien hadden. Onbegonnen werk. We hebben het opgegeven, hetgeen aantoont dat Wynn al veertig jaar lang op regelmatige basis aan onze muzikale radar in de Lage Landen voorbijkomt. En dit gezegende jaar zelfs al twee keer, want in januari vierde hij het einde van de lockdowns met een Europese solo-tournee, die hem zelfs tot in ons eigen Maaseik bracht en nu met het ouwe getrouwe vehikel The Dream Syndicate. 

 

Directe aanleiding voor de nieuwe passage van de dromenvakbond is het schitterende 'Ultraviolet Battle Hymns And True Confessions', die deze zomer als achtste officiële Dream Syndicate-plaat op de wereld werd losgelaten. The Dream Syndicate had het concert in Het Depot vakkundig in drie delen opgevat. Deel één zou voor het grootste deel focussen op het nieuwe album, na de pauze passeerde de volledige en jarige (veertig op de teller) debuutplaat 'The Days Of Wine And Roses', integraal en in de juiste volgorde, waarbij hij zelfs aankondigde wanneer de lp diende omgedraaid te worden op de pickup, en tenslotte een dj-sessie in het café door de meester zelve.

Klokslag 21 uur schalde een croonerversie van de jazzstandard Days Of Wine And Roses door de Depot-boxen, waarna oerleden drummer Dennis Duck, bassist Mark Walton en  gitarist "youngster" Jason Victor (intussen toch ook sinds 2003 vaste sidekick) onder aanvoering van Steve Wynn de decibels vakkundig opvoerden. Wat meteen opviel, was dat er tussen de nieuwe nummers vooral gekozen werd voor de rockgeoriënteerde songs zoals Damian of Every Time You Come Around, terwijl tracks met een hevige scheut synths en krautrock zoals Beyond Control achterwege bleven. Wellicht omdat toetsenman van dienst op de laatste plaat, Chris Cacavas, niet op de live afspraak was en er gekozen werd voor een stevig en wellicht betaalbaarder rockkwartet on tour.

Niet getreurd, want wie Chris Cacavas binnenkort solo aan het werk wil zien, kan terecht voor een solo-tour in Haren (4/11), Kampenhout (5/11), Roeselare (6/11) en Maaseik (7/11). In ieder geval zou het de pret amper drukken, want de gretigheid waarmee Wynn gitarist Jason Victor regelmatig voor het voetlicht duwde was enorm. Jason Victor soleerde en ramde op de Fender dat het een lieve lust was en de echo’s en patronen van Television waren nooit ver weg. Alleen verloor hij af en toe de controle over de volumeknop, waardoor de eindbalans bijwijlen behoorlijk verstoord raakte.

Dat werd in het tweede gedeelte ruimschoots gecompenseerd, want na de pauze zat het sonische palet dan weer helemaal snor, waarbij de verjaardagsset van 'The Days Of Wine And Roses' het publiek tot een kookpunt bracht. Steve Wynn, intussen toch ook al de zestig ruim gepasseerd, dartelde als een jong veulen in een grasgroene wei terwijl hij en passant de ene na de andere klassieker uit de snaren kneep. Want laat er geen enkel misverstand over bestaan: 'The Days Of Wine And Roses' is een belangrijke plaat, die begin jaren tachtig het muzikale spectrum omverkegelde, intussen aan zowat een negende re-release toe is en tot de verbeelding blijft spreken, waarbij de echo’s uit de sixties (psychedelica en Velvet Underground) op een hyperintelligente manier nieuw leven werden ingeblazen met persoonlijkheid en bravoure uit de jaren tachtig.

De negen minor en major classics werden in het Depot snedig en scherp over de hoofden heen geblazen, waarbij de lichte twijfels omtrent de eerste set smolten als sneeuw voor de zon. Alternatieve evergreens als Tell Me When It’s Over, Halloween, When You Smile, The Days Of Wine And Roses, het is ook niet niks. Iedereen blij. Om dan in de bissen nog eens even getrakteerd te worden op "a few golden oldies", zoals Wynn het zelf aankondigde: Still Holding On To You van 'The Medicine Show' en Boston van 'Out Of The Grey'. 

Er mag, veertig jaar nadat we een eerste keer verrast werden door 'The Days Of Wine And Roses' nog steeds gedroomd worden, want de melange van oud en nieuw werkte die oktoberavond in Leuven bijzonder goed.

Foto: Yvo Zels