The Dodos - In vuur en vlam
Botanique, Brussel, 11 september 2009
De laatste officiële zomerdag moet toch op één of andere manier gemarkeerd worden. Waarom dan niet met een concert van The Dodos. De temperatuur nodigt niet meteen uit tot een avondje zweten in een zaal, maar toch zijn er meer dan genoeg redenen om je naar de Botanique te begeven, al was het maar omdat de rotonde onder elke meteorologische conditie aangenaam is. En oh ja: The Dodos hebben ook net hun tweede plaat uitgebracht.
Drummers hebben altijd al iets van een octopus. Dat geldt misschien nog meer voor Andy Stack, achter de kit bij het duo Wye Oak, een folkrockduo uit Baltimore. Terwijl hij met zijn rechterhand en beide voeten de vellen doet trillen, hanteert hij met zijn linkerhand de bassynthesizer en bespeelt hij ook nog eens de tegenwoordig onvermijdbare melodica.
Naast hem staat Jenn Wasner. Zij speelt gitaar en zingt haar liedjes waarbij ze haar ogen steeds doet wegdraaien. Inmiddels is dit duo al toe aan hun tweede plaat, maar de doorbraak staat duidelijk nog niet voor de deur. Daarvoor ontbreekt nog dat ietsje extra, die vonk die het bos in brand kan steken. Maar voorlopig konden wij af en toe een geeuw moeilijk onderdrukken.
The Dodos hadden heel wat minder tijd nodig om tot een vlammenzee te komen. Zo gauw Meric Long zijn gitaar in de hem eigen stijl aansloeg en Logan Kroeber zijn drums op de van hem gekende wijze als een bijeengeschraapt stel potten en pannen (inclusief deksels) te lijf ging, werd het publiek opgewarmd. En hoewel het geluid lang niet altijd perfect zat, was het helemaal niet moeilijk om ook door dit brandje aangestoken te worden.
Met Paint The Rust werd het fornuis opgestookt om na nog een nummer helemaal los te branden met de nummers van ‘Time To Die’. En hoewel de inbreng van vibrafonist Keaton Snyder op die cd slechts occasioneel tot uiting leek te komen, droeg hij meer dan zijn steentje bij tot het geluid dat de band op het podium voorbracht. Daarvoor hanteerde hij niet alleen de klassieke sticks, maar als hij zijn strijkstokken op het instrument losliet, was dit in songs als Small Deaths van wezenlijk belang.
Het was in elk geval genieten van prachtig materiaal als Troll Nacht of een openbarstend Time To Die, waarbij Long als een knipmes dubbel plooide. Logisch dus dat het publiek dit gloedvolle spektakel met een verlenging beloonde. En The Dodos bedankten met het openingsduo van ‘Visiter’ om uiteindelijk nog met een extraatje het vuur te blussen.
Het waren niet alleen de hoge temperaturen die de zaal in de fik hadden gestoken. Ook bij vrieskou had eenieder zich moeiteloos aan dit optreden kunnen verwarmen. De zomer had zich geen mooiere afsluiter kunnen wensen.