The Delta Saints - No bullshit, just rock-'n-roll
De Bosuil, 26 augustus 2023
Het voelt niet zo, maar het is alweer vijf jaar geleden dat de mannen van The Delta Saints hun plek op het podium innamen. Tijdens hun laatste tour hebben ze verschillende zalen in Nederland en België compleet plat weten te spelen. Zo heeft ook De Bosuil zijn zaal net weten te reconstrueren zodat de band de herinneringen terug tot leven kan laten komen.
Zoals we wel vaker gezien hebben staat de naam Nashville haast garant voor succes. Dit geldt ook voor deze gasten. De band is in 2007 opgericht toen zanger en gitarist Ben Ringel bassist David Supica leerde kennen op de Belmont University. Dit gouden duo heeft zich uitgebreid tot een van de beste live bands van deze tijd, natuurlijk ook door de touch van gitarist Dylan Fitch, drummer Vincent Williams en keyboardspeler Nate Kremer.
Voor deze avond was geen voorprogramma inbegrepen maar dit weerhield het publiek er niet van om met een stevige geluidsmuur de band te verwelkomen. Zonder te aarzelen begon de band aan hun meesterlijke live show. Deze openden ze met Sometimes I Worry. Een heerlijke mix van soul, country en blues omarmde het publiek direct, vooral wanneer de scheurende gitaar zijn plek innam begonnen de vonken in het rond te vliegen. Bones is, met zijn wat dreigendere sfeer die gecreëerd wordt door de doorlopende basriedel, een mooie troef om het swingende Are You extra energie in te blazen. Niemand slaagde erin om zijn lichaam bij dit nummer stil te houden.
Zanger Ben herinnerde zich de zaal van De Bosuil nog erg goed "Zo ongeveer bij elke tour in Europa zijn we naar De Bosuil gekomen, toch zeker wel vier of vijf keer" waarop het publiek direct antwoorde met "VIER"! maar voor de zanger voelde het of het vaker was. Desalniettemin beloofde deze avond een mooie afsluiting van de tour te worden, helaas stond voor de volgende dag hun terugvlucht alweer gepland. "Lets party as hard as we can!" was wat Ben hierop te zeggen had.
En deze party kwam in de zin van Heavy Hammer, een swingende song met een lekker meezingbaar refrein. Dit was het moment voor het publiek om hun beste moves te laten zien. Toen de band de eerste noten van California liet galmen werd duidelijk dat dit de favoriet is van het Weertse publiek. Met luid geklap en gejoel werd dit nummer in ontvangst genomen. Ook de opgebouwde energie werd voortgezet tijdens deze track. Niet alleen was de energie te voelen tussen de bezoekers maar ook op het podium was hij duidelijk zichtbaar. Tijd om rustig stil te staan, daar doet deze band niet aan. Zelfs tussen de nummers door zitten de leden te dollen met elkaar.
Een lichte verwarring kwam er toen de bandleden hun instrumenten aan de kant zetten en sommige het podium verlieten. Deze verwarring duurde gelukkig niet lang toen bleek dat er twee akoestische gitaren opgepakt werden en Ben, Nate en Dylan een prachtige akoestische, driestemmige uitvoering van het door John Prine geschreven Paradise voor ons speelde. Met deze oude countrysong zagen we een andere kant van de band en persoonlijk vonden we dit een erg mooie! Na een lichte emotionele wending schakelde de band over naar het op David Bowie geïnspireerde nummer Spaceman. De Tennessee sound werd hier tijdelijk ingeruild voor een geluid dat je zou verwachten van een Bowietrack.
Nog eenmaal werd er een cover gespeeld, dit keer Fleetwood Mac's The Chain. Hoewel ze het nummer geheel naar eigen smaak hebben aangepast, maakten ze de goede beslissing om de iconische basloop te behouden. Track na track wist de band het publiek te boeien, bij elk nummer verbaasde je je meer over hoeveel talent zich binnen deze band bevindt. Zo ook bij het nummer Berlin waar Ringel een heerlijke finger style ritme neerzette op zijn gitaar en drummer Vincent met een tevreden glimlach een off beat ritme wist neer te leggen voor de rest van de jongens. Tijdens de uitgebreide instrumentale sessie hoorden we ook nog eens een heerlijke gitaarsolo naar voren springen.
Helaas werden we tot werkelijkheid gebracht door het nieuws dat het laatste nummer eraan zat te komen, maar je hoefde geen grote kenner te zijn om te weten dat er weinig bands zijn die zich hieraan houden. Ook vanavond was geen uitzondering want na Death Letter Jubilee kwam de band nog eenmaal terug voor de laatste twee songs van hun tour. Met grote tevredenheid nam de band afscheid van zowel De Bosuil als hun succesvolle concertreeks op Europese grond.
29 augustus 2023