The Bony King Of Nowhere - De Knokige Koning Van De Vooruit

Vooruit Kunstencentrum, Gent, 24 februari 2009

Een podiumbeest zal Vanparys wel nooit worden: zijn verlegen gemompel tussen nummers slaat op niet veel, maar is heerlijk aandoenlijk en deert dus niet. Integendeel, want het maakt het contrast met het geluid dat we horen als deze drieëntwintigjarige bard zijn keel openzet alleen maar groter. De stem, die bijzonder goed lijkt op die van Will Johnson van South San Gabriel, is de troef van The Bony King Of Nowhere. De Balzaal van Vooruit leek er helemaal gevuld mee te raken.

The Bony King Of Nowhere - De Knokige Koning Van De Vooruit

Met behulp van zijn uitstekende begeleidingsband presenteerde Vanparys zijn songs op een bijzonder mooie, intimistische manier. Vooral de percussie en engelachtige backing vocals van Cleo Janse vielen op. Openingsnummer The Sunset was meteen een eerste hoogtepunt. De zanger kon zijn stem prachtig laten surfen op het weemoedige refrein, dat fijntjes contrasteerde met de huppelende gitaarriff. Van dezelfde orde was het korte Alas My Love: repetitief qua ritme, maar de stem van Vanparys plamuurde het vol emotie.

Bij de introductie van Maria deed The Bony King de zaal even zinderen. Wat begon als een amusante anekdote over de lucratieve aankoop van een gitaar, bleek een klein drama, want de verkoper was terminaal ziek. Vanparys zette zonder verpinken het nummer in dat hij daarover had geschreven. IJskoude klasse.

Het absolute hoogtepunt van het optreden zat echter achteraan, toen Vanparys aan de piano plaatsnam, met de rug naar het publiek, en My Invasions inzette. Opeens leek het of Thom Yorke op het podium was verschenen. Niet alleen het nummer zelf deed aan Radiohead denken (Lucky op 'OK Computer'), maar ook zijn stem. Bram Vanparys klonk net zo gekraakt en vol verdriet als de frontman van Radiohead.

The Bony King Of Nowhere voelde live even warm aan als op plaat. Hij vormde de uitverkochte Balzaal drie kwartier lang om tot een kampvuur, waarrond droevige, mooie verhalen verteld werden. Achteraf trok iedereen de nacht in met vonken in de ogen.

24 februari 2009
Hannes Dedeurwaerder