The Big Pink - Meer dan Dominos

Trix, Borgerhout (Antwerpen), 2 februari 2010

Zijn wij helemaal weg van de StuBru-hit Dominos? Nou, we hebben het stilaan wel gehoord. Hebben wij debuutalbum 'A Brief History of Love' al in huis gehaald? Goh, als het nu geen crisis zou zijn... Hadden wij hoge verwachtingen van het optreden van The Big Pink? Niet bepaald. Maar hey, uiteindelijk viel het allemaal reuze mee.

The Big Pink zijn Robertson Furze (op Google Afbeeldingen volledig overschaduwd door zijn “platonische liefde” Lilly Allen) en Milo Cordell. Beide heren zijn al een tijdje bezig als producer en labelbaas, en beleven nu dus hun doorbraak met hun eigen noise-rockgroep. Furze speelt gitaar en zingt, Cordell zorgt voor de beats en andere elektronische geluiden.

Bijzonder veel volk konden ze desondanks niet warm maken voor hun doortocht in Trix. In de club kon je rustig iets bestellen en zonder problemen weer tot helemaal voor het podium slenteren. Maar toegegeven, ook dat heeft z'n voordelen. De dorst is sneller gelest, en de ogen sneller bevredigd. Met dank aan respectievelijk bier en de enigmatische Japanse drumster Akiko 'exceedingly good Keex' Matsuura.

Vanaf het eerste nummer Too Young To Love kreeg het publiek een galmende geluidsmuur over zich heen: een elektronische shoegazer met Cordell verstopt onder zijn hoodie en Furze met zijn blik op de effectpedalen. Veel contact zocht The Big Pink tijdens het optreden overigens niet met het publiek, al zal dat wel bij het imago horen.

Het elan werd voortgezet met een reeks behoorlijke tot sterke songs uit 'A Brief History of Love': Frisk – Velvet – Crystal Visions. En wanneer de aandacht even dreigde te verslappen, verrastte The Big Pink met een puike cover van Mayonaise van The Smashing Pumpkins. Het intermezzo deed ons nostalgisch terugdenken aan de hoogdagen van Billy en co, en we kwamen nog een beetje dichterbij.

Misschien nog verrassender was de daaropvolgende cover van Beyoncés Sweet Dreams, uitgevoerd op zijn The Big Pinks. En de klapper Tonight kreeg de zaal in extremis zowaar nog aan het dansen, waarna het obligate en op herkenningsgeluiden onthaalde Dominos het optreden afsloot.

Zonder veel verwachtingen vertrokken en toch nog een leuke avond gehad. Een mens zou er bijna blij van worden.