Tash Sultana - Muzikale duizendpoot
Rivierenhof, 22 augustus 2022
De Belgische fans hebben er lang op moeten wachten: het eerste volwaardige concert van Tash Sultana. Het enige concert dat ze tot nu toe gaf in ons land was een korte set op Rock Werchter 2017, toen ze KluB C mocht openen. Sindsdien niets meer, behalve een aankondiging van een optreden in het Sportpaleis in 2019. Dat concert werd even stilletjes geannuleerd als het werd bekend gemaakt, maar dat is met deze dubbele doortocht in het OLT Rivierenhof goed gemaakt.
Laat ons eerlijk zijn: dat Sportpaleis in 2019 was iets te ambitieus. Toen werd er gesproken over “een onverwacht probleem in de planning”, maar iedereen weet dat dat gewoon wil zeggen dat er niet genoeg tickets verkocht werden. We hebben dus iets langer moeten wachten, maar het Rivierenhof in Deurne is een meer sfeervolle en gepaste locatie voor Sultana. De beide avonden waren hier overigens wel helemaal uitverkocht.
Een gig van Tash Sultana staat bekend als de one-woman-show bij uitstek, al klopt dat niet meer helemaal. In 2019 kondigde de artieste aan dat ze een band mee op het podium zou brengen. Starten en eindigen deed de Australische wel nog alleen en ze bewees daarmee dat ze dat nog steeds kan. Dit is wat haar uniek maakt en het is die manier van muziek maken waar ze de fans mee voor zich gewonnen heeft. En het blijft wonderbaarlijk om naar te kijken wat voor een muzikale duizendpoot Natasha Joan Sultana (zoals ze voluit heet) is. Als we goed geteld hebben, bespeelde ze doorheen de avond maar liefst negen verschillende instrumenten.
Het eerste half uur vulde ze moeiteloos in haar eentje en net wanneer je dacht te weten hoe de boel in elkaar zat – beat, loop, gitaar, loop, ander instrument, loop - verzon ze weer iets nieuws. Zo kreeg ze de boel aan het dansen met een nummer dat niet had misstaan in een discotheek. Toen de beat in Mystik aan het rollen was, haalde ze een saxofoon boven. Door ons hoofd schoot: “Bakermat zou jaloers zijn”, en dat was niet wat we verwacht hadden te denken op een concert van Tash Sultana.
Het aanstekelijke Pretty Lady zette ze dan weer zelf in op drums. Het was het meest reguliere popliedje dat we die avond zouden horen, maar ook wel een hoogtepunt. Vanaf Crop Circles mocht de band dan komen meedoen, een band bestaande uit een drummer, een bassist en een pianiste. Ze zouden er vier liedjes lang blijven staan. Zouden die mensen per avond betaald worden, per minuut of per song?
De toevoeging van die extra bandleden was een meerwaarde. Ze zorgden voor een andere dynamiek in de show net voor de trukendoos met het loopstation zou kunnen gaan vervelen. Crop Circles werd ingezet op de piano, Sultana zong, zachte drums vielen in, er kwam akoestische gitaar bij: het klinkt natuurlijker dan alles wat Sultana uit dat loopstation zou kunnen krijgen.
Het tweede gedeelte van de set was meer regulier. Normaler, maar nooit helemaal normaal. In Greed leunde Saltana tegen het rappen aan en ook dat kon ze. Toch bleef het een popsong. Tot ze iets verderop in het nummer een solo gaf op een blokfluit, iets waarvan we nooit hadden gedacht dat we dat opzwepend zouden vinden.
Het einde van de show trok ze weer helemaal alleen in een gedeelte waarin ze vooral de gitaar liet spreken. De eerste bisronde bestond uit twee hits uit doorbraak-ep, ‘Notion’. Eerst bracht ze het titelnummer, dat zo intiem begon als iets van RY X. Pas tien minuten later werd het beëindigd na een minutenlange, beklijvende gitaarsolo. Trouwens, de elektrische gitaar is het instrument waarop we de Australische het allerbest vinden. We moesten aan Prince denken. En dat zegt toch iets.
Daar meteen na volgde doorbraakhit Jungle – honderddrieënnegentig miljoen keer gestreamd – die voor een meezing- en -dansmoment zorgde in het publiek. Het zou een ideaal moment zijn om af te sluiten, ook al omdat Sultana een kwartier te laat begonnen was en het al eventjes halfelf gepasseerd was. Maar onverwacht en na lang applaus kwam ze toch nog terug voor een tweede bisronde en speelde ze Blackbird. Dat dingetje duurt op plaat al bijna tien minuten en kreeg er live nog een paar minuten bij. Het gitaargetokkel duurde bij momenten iets te lang, maar het was wel kenmerkend dat iemand, die ooit besloten heeft dat een doorsnee leven niets voor haar was en die gehard is door een leven als straatmuzikante, zo eigenzinnig was dat ze niet met haar grootste hit afsloot. Dat zou net iets te makkelijk geweest zijn.
Uiteindelijk sloot ze de boel af om tien na elf, veertig minuten later dan gepland. Maar we klagen niet: Tash Sultana is een live fenomeen dat nog nooit de energie en de eigenheid, die ze in de shows legt, op plaat heeft weten te capteren. Op haar twee albums worden makke versies geserveerd van nummers die ze live boven zichzelf laat uitstijgen. Sultana is dan ook gemaakt om op een podium te staan.
Praten deed ze niet veel, maar connectie maken via muziek des te meer. Vanavond (23 augustus) doet ze dat nog een keer in het Rivierenhof en we zouden er niet rouwig om zijn als we haar snel een keertje terug zouden zien.
