Takk...360° immersive experience - Wegzweven bij feeërieke Ijslandse muziek in 7.1 surroundsound
CCHA, 19 oktober 2025
Raar, de derde documentaire over Sigur Rós heeft enkel audio. Hoewel het wel lijkt alsof de bossen en fjorden uit het Noorden zich even manifesteren in de zaal, hoewel "overweldigend" en "spiritueel" wel vaker termen zijn die graag met hun muziek wordt gelinkt, is deze samenvatting toch de beste die bij 'Takk....immersive audio experience' past. Geen concert, maar wel een volledig immersieve beleving van het album, geremixt om de luisteraar volledig te omgeven en onderdompelen. Minstens evenwaardig aan een concert. En dat simpelweg in een kleine theaterzaal in Hasselt.
In het Hasseltse cultuurcentrum CCHA vond 'Nordic Nights' plaats, een meerdaags festival over Scandinavische muziek. Vele interessante tentoonstellingen en gevarieerde optredens zetten daar die diepgewortelde muziekscene in de bloemetjes. Als één van dé artiesten, die de Scandinavische muziek op de kaart heeft helpen zetten, is Sigur Rós dé geschikte band om zo’n ervaring mee af te sluiten. Passend bij de etherische muziek, waarmee de band de wereld veroverde, kregen we ‘Takk…360° immersive experience’, een volledig nieuwe, ruimtelijke luisterbeurt van het integrale vierde album ‘Takk…’ Dat vierde onlangs ook de twintigste verjaardag en kreeg een geremasterde uitvoering. Perfect moment dus om dit project in primeur te laten gaan.
Bezielers zijn audio-ontwerpers Loss Gain, die de originele multitracks remixten met volledig immersieve audio. Aangezien de band al enkele documentaires onder de gordel heeft, is de ervaring van een theaterzaal binnenstappen om Sigur Rós te "ervaren" niet zo raar, maar het geeft toch altijd een iets ander gevoel dan een concertvenue. De blijvende populariteit van de band spreekt ook voor zich, want de zaal zat bijna volledig vol. Dat stond in contrast met het bijna lege podium, waar enkel twee lichtprojectors opgesteld stonden. En net zoals voor een theatervoorstelling, was er nog even geroezemoes en geschuifel tussen zitplaatsen totdat de lichten dimden en de voorstelling begon. En zodra de aanslepende, gelaagde tonen van het titelnummer Takk… de zaal vulden, stegen we op.
Zoals beloofd kwamen de tonen langs alle kanten de oren binnen en zorgden voor een onnavolgbaar sonisch effect dat perfect aansloot bij de gelaagde, bijna meditatieve muziek van de IJslanders. Alle instrumenten waren kraakhelder, elk nieuw geluid bleef heerlijk lang volgbaar terwijl het danste van de ene kant van de zaal naar de andere en de mix weer een net iets andere richting uit duwde. Als de muziek van Sigur Rós in een alledaagse setting al om bij weg te dromen is, konden we nu echt wegzakken in een trance. De theaterzaal werd als het ware even omgetoverd in een soort séance. De bezwerende tonen van Glósóli of Sæglópur omringden ons volledig en nodigden ons uit om de ogen te sluiten en even te vertoeven in de weidse bossen uit het Noorden, waar we konden wandelen tussen elfen en bosgeesten.
En hoewel de projectoren op het podium op het ritme van de muziek lichtstralen de zaal in stuurden, merkten we dat we niet de enigen waren op wie deze muziekervaring dat effect had: mensen lagen tegen elkaar aan of achterover geleund, ogen gesloten en genietend van het magische effect van deze klanken. Het lichtspel zelf was dan misschien niet slecht opgesteld, en werd zelfs van tijd tot tijd door rookmachines bijgestaan om een interessante dans te creëren, het kon simpelweg niet op tegen de bezwerende kracht van de muziek. Door de immersieve ervaring vervaagde het besef van tijd, en al veel te snel stopte de muziek en werd de betovering verbroken, toen de lichten terug aan gingen.
Het nadeel aan deze ervaring? We gaan nooit meer normaal naar ‘Takk’ kunnen luisteren zonder ergens in ons achterhoofd deze ervaring te willen herleven. Maar het was het waard.