Suzanne Vega - Moeiteloos ontroerend

VRT Marconi Studio, Brussel, 8 november 2008

Het is reeds meer dan twintig jaar geleden dat we voor het eerst van Suzanne Vega hoorden. Sindsdien verzamelde ze een trouwe schare fans die telkens aandikte. Haar muziek was en is nog altijd niet echt vernieuwend maar vooral ontwapenend. Ze staat in voor een reeks klassiekers, Luka is bijvoorbeeld zo’n nummer dat in het collectief geheugen gegraveerd staat. Op vijf juni brengt de Amerikaanse haar zevende album uit, getiteld ‘Beauty & Crime’, en dat is meteen ook het eerste op Blue Note Records. In de Marconi-studio van de VRT kregen we alvast een voorsmaakje.

Suzanne Vega - Moeiteloos ontroerend



Voor een beperkt aantal genodigden en gelukkige fans die een kaartje in de wacht wisten te slepen, speelde Suzanne Vega een bijzonder intieme akoestische set. Geen begeleidingsband, enkel Vega op akoestische gitaar en Mike Viscoglia op bass. Al gauw zou blijken dat er niet meer nodig was om onze aandacht te trekken.
 
Vega verscheen op het podium in een outfit die het ergste deed vermoeden – naaldhakken, nylonkousen, een kort shortje, een I Love NY-t-shirt met glitters en een pet – maar gelukkig was de muziek niet representatief voor de outfit. Aftrappen werd gedaan met één van Vega’s grootste hits, Marlene on the Wall, een nummer dat ze destijds geschreven heeft voor Marlene Dietrich, wie ze nog steeds bewondert. Bij quasi elk nummer kregen we een beetje uitleg en daardoor had dit concert iets van een woonkamersessie.
 
Na een mooie versie van Caramel kregen we een eerste nummer te horen van ‘Beauty & Crime’. Pornographer’s Dream schreef Vega met de gedachte dat het soms meer sexy is om nog wat kleren aan te houden. Wie zijn wij om dat te weerleggen? De nieuwe single, Frank and Ava, een nummer over de soms turbulente relatie van Frank Sinatra en Ava Gardner, zorgde voor een bescheiden hoogtepunt. Vega beschikt na al die jaren nog steeds over een uitzonderlijk stel stembanden en hoeft die niet kapot te zingen om te kunnen ontroeren.
 
Het centrale thema op ‘Beauty & Crime’ is New York, de stad waar Vega opgroeide en ook nu nog resideert. Dat verklaarde ook onmiddellijk dat afgrijselijke t-shirt. New York is a Woman bleek na Vega’s korte toelichting een uitstekende vergelijking te zijn en ook in Angels Doorway, een nummer dat onrechtstreeks gelieerd is aan 9/11, is New York de plaats van actie.
 
De rest van de korte set bestond voornamelijk uit greatest hits. Left of Center en Blood Makes Noise bracht Vega enkel onder begeleiding van de bass van Viscoglia en wisten niet echt te bekoren. Gypsy en In Liverpool konden dat dan wel weer en ook het obligatoire Luka, ook al was dit lang niet de mooiste versie ooit, kon onze aandacht trekken. Afsluiter Tom’s Diner had door het handengeklap en laten meeneuriën van het publiek een ietwat hoog Tien Om Te Zien-gehalte (om het met de woorden van presentator Jan Hautekiet te zeggen) maar al bij al zagen wij een aangename performance die ons vooral doet verlangen naar meer.
8 november 2008
Tom Weyn