SUUNS - Voor de iPodgeneratie

Botanique, Brussel, 25 februari 2011

Ooit kreeg je als danceliefhebber enkel een paar rake klappen geserveerd in een rockerscafé. Betalen mocht dan met een uitgeslagen tand of een bloedneus. Maar dergelijke incidenten zijn niet meer van deze tijd. Op je iPod/mp3-speler staan rockers broederlijk naast dansmuziek. SUUNS is daar de exponent van. Hun muziek eet van meerdere walletjes.

Ze komen uit Montreal en hun Frans is dan ook meer dan behoorlijk, maar toch wordt er in het Engels gezongen. Muzikaal kan je hen plaatsen ergens tussen Health en Underworld in. Sommige nummers zijn echt gemaakt om op te dansen en soms komen de beats uit het stel synthesizers waarachter Max Henry zich uitleeft. Maar schrik vooral niet als er ook een venijnig, naar de noiserock van Health knipogend nummer in de set gestopt wordt.

Heel erg groot is het arsenaal aan songs waaruit deze vier jonge Canadezen kunnen putten nog niet, maar ze schieten wel degelijk met scherp. Pie IX was ronduit hallucinant in zijn repetitie en werd bijgekleurd me een stem die door Henry’s synths werd gestuurd. Maar eerst werd je wakker geschud met Organ Blues dat ook al bol staat van de herhaling en drijft op een drumroffel en twee synthesizertonen waarover Ben Shermie zijn wat ijle, soms slisslende stem uitsmeert.

En dat was nog maar de aanloop naar een set vol afwisseling waarin zowel rock- als danceliefhebbers zich helemaal konden vinden. Drummer Liam O’Neill en zanger-gitarist Ben Shermie hielden het steeds bij het hun toegewezen instrument, maar de twee anderen wisselden regelmatig en fungeerden om beurten als gitarist of bassist. Voor de dance- en de tegen de new wave aanleunende nummers hield Max Henry het wel grotendeels bij zijn keyboards.

Begrijpt u ons niet verkeerd: de conventionele instrumenten waren wel degelijk het belangrijkste, alleen werden ze zelden op conventionele wijze gebruikt. Gitaren gingen op zoek naar experiment terwijl de drums het ritme aangaven. Dat maakte het allemaal bijzonder spannend en bezorgde het publiek een avond vol afwisseling.

De set werd afgesloten met single Arena dat soms deed denken aan het Genesis van Phil Collins, om maar te zeggen dat ook progrock binnen het gamma van deze vier allesvreters lag. Met de twee bissen werden de toeschouwers nog bedankt voor de volle zaal.

SUUNS is een groep van deze tijd. De iPod-generatie zou een dergelijke band in de armen moeten sluiten. Openstaan voor alle genres en muzieksoorten is de toekomst en deze band heeft dat heel goed begrepen. Nu u nog.