Sunn O))) - Door merg en been

Kunstencentrum Vooruit, Gent, 17 juni 2016

Woensdagavond stond de legendarische metal/drone band Sunn O))) in de concertzaal van de Vooruit. Sunn O))) bracht – hoe kan het ook anders – datgene waarvoor ze bekend staan: en overdondering van bassen, die met momenten  het hele lichaam doen daveren. Hun optreden was dan ook een hele belevenis die door merg en been sneed.

Als voorprogramma was er eerst nog Lugubrum Trio. Dit Belgische gezelschap kondigde hun set aan met: “We gaan beginnen met een yoga-oefening”, waarna ze een stevige mix van black metal en psychedelische rock brachten. Het ene moment waren ze aan het blasten, op andere momenten toonden ze dan weer dat ze verfijnd spel konden brengen. Vervelen deed deze korte set niet, maar veel langer had het ook absoluut niet moeten duren.

Voor dan het concert van Sunn O))) begon, werd de zaal vol rook gepompt. Daardoor was enkel de vage schim van Attila Csihar zichtbaar toen die als eerste opkwam. Deze zette het concert alleen in met een stuk dat halverwege zat tussen een rituele voordracht en experimentele zang. Hiermee toonde hij vooral wat voor een controle hij heeft over zijn stem en wat voor een diverse klanken hij daar weet uit te halen; met momenten leek het meer op een synthesizer dan op een menselijke stem.

Wanneer dan ook Stephan O’Malley, Greg Anderson en Tos Nieuwenhuizen het podium opkwamen, ging alles een versnelling hoger. Een muur van distortion werd geïntroduceerd, en deze zou enkel af en toe van intensiteit veranderen. Tijdens hun twee uur durende set was er geen ademruimte, geen moment tussen twee nummers door om de oren even tot rust te laten komen. Het hele concert was eigenlijk één langgerekt nummer dat traag door verschillende fasen heenging.

Dat klinkt misschien als een enorm eentonig optreden, maar dat was het absoluut niet. Doordat ook Attila en Tos op het podium stonden, in plaats van enkel het kernduo, kon er net meer diversiteit ontstaan. Tijdens een rustiger stuk werden de gitaren en synth herleidt tot een aanhoudende drone waarover de stem van Attila vrijelijk kon bewegen. Op andere momenten waren vooral de lage tonen van de gitaren overheersend, met hier en daar een flard feedback in vermengd.

Vooral het theatrale aspect van het hele gebeuren viel op en zorgde ervoor dat het een interessant schouwspel bleef. Allemaal gehuld in de gebruikelijke gewaden bewoog het viertal zich vooral traag voort op het podium. O’Malley en Anderson kondigden hun volgende akkoord soms lang op voorhand aan door hun arm en/of gitaar hoog in de lucht te steken. Maar het was vooral Attila die zich als frontman opwierp: zijn zang ging gepaard met de nodige bewegingen. In de tweede helft ging het dan helemaal ‘over the top’ nadat hij zijn gewaad inwisselde voor een metalen pak en er lasers uit zijn vingers kwamen.

De intensiteit van Sunn O))) is er één die zijn gelijke amper kent. De basfrequenties zorgden er met momenten voor dat heel het lichaam mee ging resoneren. Evenzeer als een aanslag op de trommelvliezen is het een fysieke belevenis, waarbij je uitgeput achterblijft. Meer als ooit snakkend naar een moment van stilte en rust.