STUFF. Invites - Kapotte muziek en kapotte benen
Fuse, 9 mei 2018 - 10 mei 2018
Drie avonden, drie steden en tientallen goede artiesten. Dat is het recept van STUFF. Invites, het nieuwe concept van de gevierde, vijfkoppige avant-gardeband STUFF. De spits afbijten deden ze in de Fuse in Brussel. We zouden liegen als we zeiden dat het goed was, want het was verdomme legendarisch.
Even een kleine introductie voor zij die het vijftal nog niet kennen. STUFF. is een vijfkoppige muziekmachine, die zowat aan de basis ligt van de heropleving van jazz in België. Maar het zou verkeerd zijn om ze in een vakje te duwen, want STUFF. is méér dan alleen jazz. Hun muziek is een versmelting van zowat álle genres: futuristische funk, hectische elektronica, gebroken hiphop of hypnotiserende krautrock, you name it. Een succesverhaal, zo blijkt. Want het vijftal bracht intussen al twee oerdegelijke albums uit en wist zo een vast plaatsje in de Belgische muziekscène te veroveren.
En kijk, intussen slagen ze er al in om drie Belgische venues (Fuse, De Studio en Vooruit) behoorlijk te vullen. Dat was althans het geval in Fuse afgelopen woensdag. De line-up was dan ook verleidelijk. Brits elektronicawonder Clark, bassguru Mala (bekend van de dubstepgroep Digital Mystikz), kind-aan-huis Lefto en heel wat anderen zouden het feestje tot in de vroege uurtjes gaande houden. En dat deden ze allemaal op een voortreffelijke manier.
Leuk dat STUFF., ook al boert de groep de laatste tijd bijzonder goed, met beide voeten (of liever: met hun tien voeten) op de grond blijft. Hun toenemend succes is nog steeds niet naar hun hoofd gestegen, integendeel. We voelden ons meer verbonden dan ooit. De bedankjes die drummer en frontman Lander Gyselinck prevelde, werden door het publiek eensgezind beantwoord met een golf van liefde, en dat terwijl de avond nog maar pas begonnen was. Ook gewoon het feit dat STUFF. geen heel voorprogramma optrommelt om de keet op te warmen, maar dat quasi zelf doet, toont al hoe down to earth ze zijn.
Dat ze bijna een half uur later dan voorzien begonnen aan hun liveoptreden - misschien omdat het de eerste liveperformance ooit was in de Fuse? -, maakten ze ruimschoots goed met een verlekkerende liveshow. De mengelmoes van kapotte hiphop (een welgemeende shout-out trouwens naar Mixmaster Menno voor de subtiele, oldschool samples en scratchmomenten), ravissante synthpopmelodieën en groovy jazz en funk maakten het gewoonweg onmogelijk om stil te blijven staan. Tijd om op adem te komen kregen we evenmin. De band dropte de ene bom na de andere, maar ontploffen deed het pas echt bij nummers als Galapagos en Strata. Dat is niet verwonderlijk natuurlijk, want die nummers, die sowieso al tot de beste nummers van de groep behoren, kwamen live nóg beter tot hun recht.
En STUFF. was nog maar het begin. Ook Clark bracht een degelijke, haast hypnotiserende set. Daarvoor bracht hij trouwens twee best wel alternatief ogende dansers mee (dezelfde die in de music video van Peak Magnetic opduiken?). Vreemd, ja. Maar spectaculair evenzeer. Intussen wisselden AliA en FatooSan elkaar op het andere podium voortdurend af en brachten zo een dynamische back-to-back set. Geen genres, geen gezever. Gewoon dansbare muziek in alle soorten en maten.
De verrassing van de avond was toch wel Mala. Zijn "strictly bass"-sets zijn dan misschien minder toegankelijk voor het grote publiek (zowat de helft van het volk werd compleet overdonderd door zo veel onverwacht geweld), toch wist hij de laatste restjes energie uit onze benen te persen. Rommelend in zijn platendoos en spelend met naalden en effectenknopjes nam hij ons op een trip doorheen de krochten der aarde. En enkel de vuilste en hardste platen werden opgelegd. Voor het eerst sinds lange tijd kregen we heimwee naar 2012, toen deze muziek zowaar alle clubs wereldwijd overheerste.
Nog lang bleef de muziek in onze oren nazinderen, maar het was het meer dan waard. We werden verrast, geprikkeld, ontroerd en overtuigd van de eerste tot de laatste show, en we zouden het zo terug opnieuw doen. En we raden je aan hetzelfde te doen. Dat kan morgen, 12 mei, in Antwerpen of 19 mei in Gent. Wij zijn niet verantwoordelijk voor mogelijk kapotte benen.