STUFF. - Er mocht gedanst worden

Het Bos, Antwerpen, 12 juni 2021

"Nog even dit: er mag gedanst worden!" Drummer Lander Gyselinck zei het met een sardonisch lachje om de lippen. Maar het werkte wel. Want hoe verder het concert vorderde, hoe meer mensen zich van de stoel of bank loswrikten om toch maar ter plaatse een dansje te kunnen plaatsen. Het was dan ook verschrikkelijk moeilijk om hierbij onbewogen te blijven.

Het Bos stond voor één keer volledig Onder Stroom. Omdat de omvang van de concertzaal aan de Antwerpse Ankerrui nu eenmaal beperkt is, had de organisatie het op een akkoordje gegooid met Onder Stroom, die op het Stroomplein aan de Tavernierkaai de bloemetjes letterlijk hadden buiten gezet. Het weer zat dan ook voor honderd procent mee: het briesje zorgde nog even voor verkoeling voor de hitte die ons de volgende dagen te wachten stond.

Wij trokken met een rugzakje vol metaforen naar de Koekenstad om daar getuige te zijn van de releaseshow van STUFF. Na drie albums kan die band toch stilaan een gevestigde waarde worden genoemd. Onvervaard genrehoppend hebben zij ook met de meest recente plaat - toepasselijk 'T(h)reats' genoemd - weer de hoofdvogel afgeschoten. Op één of andere manier weet dit kwintet steeds weer verdoken paadjes en ondergrondse gangen te vinden tussen genres als jazz, hiphop, funk, pop en rock. Toen wij het gezelschap aan één van de tafeltjes op de maat zagen headbangen, leek zelfs metal om de hoek te liggen. En het klinkt allemaal zo logisch, zo vanzelfsprekend dat je je afvraagt hoe het komt dat niemand daar eerder op is gekomen. Maar het is STUFF. die het hem doet. En dat was in Antwerpen niet anders.

De set-up is nog niet veranderd sinds wij hen voor het eerst aan het werk zagen op Pukkelpop 2015. Met vijven staan ze op een aardkluit Crazy Horse-gewijs te jammen, elkaar steeds in het vizier houdend, de teugels strak in toom gehouden door frivool drummer Lander Gyselinck, daarin bijgestaan door bassist Dries Laheye, terwijl de andere drie de hoekjes van het terrein onderzochten op muzikale gaatjes. Schitterend met welke kamerbrede glimlach ze elk van hen genoten van dit optreden, ook al was het maar voor een vierhonderd man. Het leek wel alsof dat publiek slechts bijzaak was, maar tegelijk kwamen de vibraties vanuit het Stroomplein wel degelijk binnen. Ook dat merkte je aan de gezichten.

Met Cumulus werd ons een eerste inkijk gegund in het nieuwe album. Het thema werd opgestart door de blazers van Andrew Claes, overgenomen door toetsenist Joris Caluwaerts om dan te ontploffen in een vrolijke funky storm waarin Claes dan toch de hoofdrol kreeg toebedeeld. Waksi was dan weer zompig zoet, zwoel groovy tot de beat de aanzet was voor een ommekeer. En zo ging het elke keer weer. Het blijft een marteling om dergelijke instrumentale muziek te omschrijven, dus houden we het vooral bij het gevoel dat in ons opborrelde. 

Er gebeurt dan ook zoveel in die nummers. Het geheel draait en keert, er zijn de individuele muzikanten die elk een eigen weg lijken te gaan, er zijn de cuts en bleeps van Mixmonster Menno. Je kan maar beter bij de les blijven. Want even niet opgelet en je bent de draad kwijt. Of beter: je vindt plots een heel andere terug dan degene die je twee seconden geleden kwijt was. Dus lieten wij ons maar overspoelen door golven van onweerstaanbare muziek. Zo onweerstaanbaar dat zelfs de kelners in de maat opdienden.

Heel af en toe werd er gas teruggenomen om dan des te harder weer toe te slaan. Spetterende toetsen, nerveus getik en getokkel op de drums, die perfect ingepaste scratches en samples, de wulps fladderende bas en de alom tegenwoordige blazers, het was een feest van noten en melodieën, waaraan geen einde leek te komen. En uiteraard hoorden daar bisnummers bij. Skywalker en Fulina moesten voor de genadeslag zorgen. En dat was net wat ze deden.

Het lijkt ons moeilijk te geloven dat dit plein ooit meer onder stroom heeft gestaan dan toen STUFF. zich er doorheen blies. Qua inkomer na een lange droge periode kon dit zeker tellen. 

Er staat nog meer moois op het programma van Het Bos.Denk maar aan Karen Willems (24 juni) of Black Flower (27 juni). Voor het volledige programma kan je hier terecht.