Strand Of Oaks - Catharsismoment

undefined, 28 februari 2017

Ken je dat soort concerten waarbij je gewoon met de tranen in je ogen hebt staan kijken van pure euforie omdat je daar op die plaats en dat moment besefte dat het ongelooflijk goed was en dat jij er toch maar lekker bij was? Strand Of Oaks gaf er zo eentje in de Ancienne Belgique. 

Strand Of Oaks - Catharsismoment

Wie al wat gelezen heeft over Timothy Showalter of misschien zelfs al het genoegen heeft gehad om een praatje met ‘m te mogen slaan, weet: dit is een echte mens. Wie al wat over hem gelezen heeft, weet ook dat hij een bijzondere band heeft met België omdat dit het eerste land was die hem in zijn nieuwe gedaante omarmde en ook het eerste land was waarin hij een show uitverkocht. We geloven hem dan ook als hij zegt dat hij blij is om terug te zijn. Sterker: we zien het aan de brede glimlach op zijn gezicht en aan zijn oneindig spelplezier.

De sfeer zat dus goed, de rest gelukkig ook. Vrij regelmatig dachten we: dit nummer zou zo geëxporteerd kunnen worden naar een propvolle weide in Werchter waar Strand Of Oaks binnen een jaar of dertig een headliner zou kunnen zijn op TW Classic van het kaliber van een Springsteen of The Stones. En daarmee overdrijven we niet eens: luister maar eens naar Rest Of It. De nieuwe single van Strand Of Oaks zou de boel op gang kunnen trappen zoals The Stones dat doen met It’s Only Rock ’N Roll (But I Like It).

We dromen nu, maar ooit stonden er ook mensen ook zo naar Springsteen te kijken, bewonderend kijkend en hopend dat hij het ooit het massapubliek zou krijgen waar zijn muziek alleen maar wel bij zou varen.

Beginnen deed Strand Of Oaks zachter, met Hard Love – de titeltrack van zijn nieuwe album – en enkel ondersteund door zijn voorprogramma en gitarist Jason Anderson. Want Strand Of Oaks ramt weliswaar graag op de gitaren, maar durft het ook anders, getuige het door merg en been gaande Cry waarbij zowel instrumentarium als het volume dat het publiek voortbracht tot een minimum werd herleid.

Alles klonk net dat beetje anders dan zoals het op plaat had geklonken. Er werden solo’s toegevoegd, kreten geslaakt, zanglijnen aangepast. HEAL bijvoorbeeld, waarbij Timothy zich nagenoeg schor krijste, kreeg een gedeelte parlando mee, net als de grootse afsluiter JM (met shout-out naar Ayco Duyster) die vlotjes over de tien minuten heen ging en nog veel langer had mogen duren.

Het was pas toen we Showalter op het podium zagen genieten dat we beseften hoe onvoorstelbaar goed dat nieuwe album opnieuw is, ook al is het dan een geheel andere plaat dan ‘HEAL’ was. Als we die lieve Timothy “I hate thinkin’ I’m not the same as I was/I lose my faith in people/why even take the time?” hoorde zingen tijdens Shut In beseften we hoe diep hij gezeten moet hebben. Maar we zagen ook dat het vandaag merkbaar beter met ‘m gaat en dat hij blij was met waar hij die avond stond.

Pas hier toonde ‘HARD LOVE’ zijn ware grootse potentieel. Kroongetuige was Taking Acid And Talking To My Brother waarvan de frontman zei dat hij er een jaar naar gesnakt had om dit nummer hier in deze zaal te spelen. Opnieuw geloofden we hem.

Het werd een soort catharsismoment. Anders dan op de plaat werd het een nummer broeierig dansbaar, een soort van dreigende boogie waarop je niet anders kon dan je hoofd mee bewegen. We zullen het nummer nooit meer hetzelfde beluisteren.

Maar er viel ons nog meer op: die gitaarlijn van Everything diende zich aan als een nieuwe vriend die we al ons leven lang leken te kennen. De kracht van de solo’s die net niet over elkaar struikelden naar het einde van On The Hill toe viel ons nu pas echt op. Het speelse poppige karakter van Plymouth (uit ‘HEAL’) deed ons glimlachen. En dan was er nog het feit dat Goshen ’97 op amper drie jaar is uitgegroeid tot een nummer waarop je een meeklapmoment van festivalproporties kan organiseren.

Twaalf nummers in anderhalf uur: compact was Strand Of Oaks niet geweest en het was veel te snel voorbij, maar we hadden wel één van de allerbeste concerten die we ooit zagen gezien. En dat voor een luttele negentien euro. Met maar een heel klein beetje geld kan je het ver brengen in het leven.

Dit verslag verscheen ook bij nieuwssite Newsmonkey.be.

Aanstaande zaterdag speelt Strand Of Oaks in De Zwerver! Er zijn nog enkele tickets beschikbaar.

28 februari 2017
Geert Verheyen