Steve Wynn - Tot in de ziel

De Singer, 26 januari 2022

Twee concerten speelde Steve Wynn in 2020. Twee! En in 2021 was het vast al niet veel beter. Maar hij mocht weer, al was het na enkele keren stevig aandringen, naar België komen. Wij zakten af naar De Singer om hem kwistig met songs uit de lange carrière te zien rondstrooien.

Hoe lang die carrière precies was, liet hij nog verstaan nadat hij Boston uit de gitaar schudde. Want meteen liet hij ook weten dat The Dream Syndicate in oktober van dit jaar (als alles goed gaat) nogmaals naar België afzakt om het veertigjarig bestaan in de felgele fluoverf te zetten. Maar in De Singer stond Steve Wynn helemaal in zijn uppie.

Wel was hij voorzien van een "looper", cadeautje van Miracle 3-makker Jason Victor, waarmee hij tijdens de quarantaine naar hartenlust had kunnen spelen. Helemaal had hij het ding duidelijk nog niet onder de knie, want ondanks de herstart van opener Manhattan Fault Line, kreeg hij het ding niet echt onder controle. Niet dat het faliekant misging, maar je voelde het toch wringen en ook zijn gezichtsuitdrukking sprak boekdelen (...ok, boekdeeltjes dan).

Maar naarmate de set vorderde, leek het steeds beter te gaan met een toffe versie van Like Mary, Sustained en Halloween (inclusief enkele leuke solo's, nu de "extra gitarist" de ritmegitaar voor zijn rekening nam) tot gevolg. Niet dat hij het speeltje altijd gebruikte, want ook met enkel de akoestische gitaar wist hij de zowat veertig aanwezigen te boeien. En dat deed hij in totaal toch zo'n twintig songs lang.

Hij speelde zoals we dat van hem gewend zijn: in opperste concentratie en lichtjes door de knieën wippend. Met de ogen gesloten ook wel eens, als het echt diep ging. En tussendoor was er meer dan voldoende ruimte voor uitleg en humor. Zoals de gitaarles ("This is the first and the last time I've ever said this on stage") die we kregen na That's What You Always Say over de vreemde akkoordenovergang en hoe de jeugd niet genoeg vingers heeft om dat te spelen.

Na afsluiter Amphetamine was er een korte pauze vooraleer Wynn graag inging op de talrijke verzoekjes, die hem vanuit de zaal werden toegeschreeuwd en die hij (bijna) allemaal speelde. Het was prachtig om de inleving bij Burn (van The Miracle 3) te zien. En het was genieten van het enigszins voorspelbare, maar daarom niet minder genietbare Carolyn. Voor When You Smile liet hij nog eenmaal de eenvoud regeren vooraleer er een definitief punt achter te zetten met There Will Come A Day.

Steve Wynn is het soort muzikant die de boel in brand kan zetten met een band, maar in je ziel kan doordringen, als hij in zijn eentje is. En dan moet het echt niet allemaal perfect tot in de puntjes zitten.