Steve Wynn - Een Wynn-winsituatie

Cultuurcentrum Mechelen, Mechelen, 26 januari 2011

Wie de reputatie van Steve Wynn een beetje kent weet dat hij zich bij een optreden mag verwachten aan een uitgebreide selectie van ’s mans songbook. Zie het als een investering met een verzekerde opbrengst. In november stond hij nog in de Botanique met zijn Miracle 3, voor zijn optreden in de prachtige Minderbroederskerk in Mechelen had hij enkel Chris Cacavas en zijn akoestische gitaar meegebracht.

Dag Taeldeman werd opgevoerd als voorprogramma. U kent hem misschien van zijn werk met A Brand, maar hier stond hij alleen op het podium. Blijkbaar lukt het hem in zijn eentje niet om de dynamiek van zijn band te evenaren. Zijn set grossierde namelijk vooral  in moeilijkdoenerij: gitaarpartijen die van de hak op de tak sprongen, zang die niet echt kon boeien, ... Af en toe kwam de pretentieloze pop van zijn band - waarvan hij met What’s Taken You meteen een nieuwe song voorstelde - even bovendrijven, maar de lauwe reacties op het dankwoordje van Steve Wynn later op de avond zei eigenlijk meer dan voldoende over dit optreden.

Dan waren de vier proevertjes van Wynns partner in crime Chris Cacavas heel wat interessanter. Zijn songs liepen over van gevoel en drukten op een eenvoudige, maar bijzonder doeltreffende manier de pijn uit die je je bij een titel als Who’s Your Whore kan voorstellen.

Ook in samenspel met grootmeester Steve Wynn was het een genoegen Cacavas aan het werk te zien. Met elektrische gitaar, mondharmonica, accordeon en een bijzonder weerbarstige piano zorgde hij ervoor dat Wynns liedjes nog een stuk beter uit de verf kwamen.

Merrittville werd geselecteerd als opener en toonde al meteen een bijzonder gretige Steve Wynn, die zijn songs met dat vaak gruizige, knarsende gitaargeluid probleemloos wist om te buigen tot folkliedjes.

Zoals steeds kreeg het publiek een overzicht van zijn carrière met als extraatje enkele nummers die hij niet vaak uit de kast haalt. In dit geval was dat onder andere Dandy In Disguise. Uit zijn meest recente album werd Ribbons & Chains en Resolution gepikt en We Don’t Talk About It kreeg een prachtige, op akoestische blues gebouwde versie mee.

Uiteraard was er ook tijd voor enkele verzoeknummers, die hij in dit geval onversterkt en bijna tussen het publiek speelde. En naarmate het optreden vorderde, kreeg hij er steeds meer zin in, verhuisde hij naar een andere plek in de zaal en kregen de toeschouwers versies van Boston en een onverwacht Carolyn.

Voor de twee bisrondes werd er toch terug ingeplugd voor Amphetamine in het eerste en Follow Me en een nijdig Days Of Wine And Roses in het tweede deel, waarvoor Cacavas niet meer terug kwam.

Het was volop genieten van een concert met verrassingen, maar ook met klassiekers die in akoestische versie soms nog meer straalden. Met een optreden van deze man beland je dan ook altijd in een Wynn-winsituatie.