Stereolab - Tegelijk prehistorisch en futuristisch
Trix, 21 november 2022
Vier jaar is het intussen geleden dat uit het niets een reünie van Stereolab aangekondigd werd. Maandag hield de Brits-Franse groep voor de tweede keer sinds de verrijzenis halt in België. Nieuw materiaal bracht de invloedrijke band nog niet uit, maar in Antwerpen stoften ze heel wat obscure nummers af zonder ook een paar publieksfavorieten te vergeten.
De Franse Nina Savary mocht de avond openen. Bijgestaan door drie muzikanten, allen op keyboards (en heel even op akoestische gitaar), was ze een geknipte opwarmer voor Stereolab maar echt blijven plakken deden de songs toch niet.
Om de routine tegen te gaan, ging Stereolab wel heel erg diep in de catacomben van de uitgebreide backcatalogue. Ze brachten een set waarin zelden meer dan één nummer uit dezelfde plaat werd geplukt en waarbij de (bescheiden) populairste albums 'Mars Audiac Quintet' en 'Emperor Tomato Ketchup' onaangeroerd bleven. We zagen Stereolab al vaak, tijdens het eerste en tweede leven, maar de meeste songs, die in Trix passeerden, hoorden we voor het eerst live.
Sommige stokoude songs werden terug opgepikt, zoals Laisser Faire, U.H.F-MFP of het hemelse Pack Your Romantic Mind, allemaal dertig jaar oud. Maar ook recenter werk, dat nog nooit de optredens haalde, werd eindelijk eens opgediept. Zo maakten we kennis met verborgen of vergeten parels als opener Neon Beanbag (uit 'Chemical Chords') en Delugoisie (uit 'Not Music').
Voor de bandleden moet het aangevoeld hebben alsof ze een nieuw album aan het voorstellen waren, want de goesting en drive droop er vanaf. Tim Gane stond gelukzalig te genieten van de gitaar, drummer Andy Ramsay bewees alweer de groovy ruggegraat van de band te zijn en Laetitia Sadier liet die bijna-net-niet-toonvaste stem in ons oor dansen, maar tokkelde ook al eens een iconisch riedeltje op het keyboard of stond Gane bij op gitaar.
Stereolab herinnerde ons eraan dat ze zowel popsongs kunnen tappen (Miss Modular, French Disko) als ons meenemen op ellenlange excursies in Krautrock. Refractions In The Plastic Pulse of Harmonium gingen terug naar de bron van de motorik (glansrol voor Andy Ramsay) en Krautrock, maar afsluiter Super-Electric en ook de laatste bis Simple Headphone Mind (dit jaar nog gerecycleerd op de compilatie 'Pulse Of The Early Brain: Switched On, Vol. 5') illustreerden mooi hoe Stereolab die seventiessounds in de jaren negentig binnensmokkelde en eigenlijk een tijdloos, tegelijk prehistorisch en futuristisch, tintje kon meegeven. Heel wat artiesten waar we van houden, omarmen Stereolab, maar het was heerlijk om het origineel nog eens te zien, vooral met zo'n uitdagend verrassende setlist.