Stars Of The Lid - Hemelse klanken

undefined, 13 oktober 2016

Het gebeurt niet elke dag dat Stars Of The Lid een concert speelt, dus vond de AB dat reden genoeg om hen niet gewoon in de eigen zalen te zetten, maar de Begijnhofkerk iets verderop te gebruiken. Met lang aangehouden tonen en weelderige klanken was het project rond Adam Bryanbaum Wiltzie en Bryan McBride uitstekend geschikt om de gehele ruimte van de kerk te vullen met muziek en projecties.

Het voorprogramma was in handen van de Belg Mathieu Serruys. Gebogen over een mengpaneel en enkele taperecorders weefde hij live een klankentapijt, dat ter plekke ook weer uiteengerafeld werd. De originele geluidsbronnen van zijn loops waren vaak onherkenbaar. Hier viel een flard orgel op, daar wat belletjes of een ander ritmisch element. Door de oneffenheid van de loops kreeg het geluid ademruimte en kon het zich door de kerk bewegen. Met tape en loops spelen is niet meteen het warm water uitvinden, maar de set van Serruys kon een half uur lang wel de aandacht houden, ondanks het beperkte live element.

Wie Stars Of The Lid enkel kent van de albums, vroeg zich ongetwijfeld af wat hun show zou inhouden. Al sinds de begindagen werkt het tweetal samen met Luke Savisky voor de projecties tijdens de optredens. Voor deze tour was dat nog eens uitgebreid met MFO, die de belichting voor zijn rekening nam.

Eerder dan het aandachtig bestuderen van de bewegingen rond het altaar (waar niet zo veel te zien was), deden deze visuals, die perfect samengingen met de muziek, je de ruimte in staren en wegdromen. Wiltzie noemde het niet voor niets de meest bevredigende live representatie in hun drieëntwintigjarige bestaan.

Voor deze korte tour was niet alleen de lichtshow uitgebreid, ook muzikaal werden er elementen toegevoegd. De meest centrale daarvan, een Moog System 55, stond in het midden van het podium opgesteld en wist heel wat aandacht te trekken voor en na de show. Om die te bedienen werd SOTL bijgestaan door Fransesco Donadello (die ook al meewerkte aan de albums van A Winged Victory For The Sullen) en Bobby Donne (uit Labradford, ook samen met Wiltzie in Aix Em Klemm).

Tijdens het gros van de set viel deze modulaire synthesizer niet meteen op. Eerder werd hij verwerkt in het geheel. Enkel tijdens “de laatste liedje” (zoals Wiltzie het aankondigde) Music For Twin Peaks Episode #30, Part I trok het systeem echt de aandacht, dit door een ietwat misplaatst, ritmisch element te introduceren (de klank hiervan sloot nauw aan bij ‘Atomos’, het recentste album van AWVFTS).

De muziek van Stars Of The Lid leent zich dan ook niet echt tot solo’s of elementen die sterk de aandacht trekken. Tijdens het grootste deel van de anderhalf uur durende set werd het publiek overwelmd door een samensmelting van strijkers (verzorgd door het Echo Collective), gitaardrones en synthesizer, die steeds weer langzaam opbouwden en afbouwden. Langzaam is waarschijnlijk de meest correcte term om dat alles te beschrijven. Het is ondertussen al van 2007 geleden dat het laatste album uitkwam en dat liet ook al zes jaar op zich wachten. De volgende is trouwens evenmin meteen in zicht. God mag weten wanneer we hen een volgende keer in België mogen verwelkomen voor een concert.

Ook in hun stukken namen Wiltzie en McBride uitgebreid de tijd om de muziek te laten ontwikkelen en ideeën uit te werken. Beide delen van Requiem For Dying Mothers nemen op ‘The Tired Sounds Of Stars Of The Lid’ al een goed kwartier in beslag, maar hier werd daar nog een serieus stuk aan toegevoegd. Dat is geen klacht of kritiek, maar net zeer welkom. Er zijn weinig zaken zo gemaakt om bij weg te dromen als de klanken van Stars Of The Lid, die je naar de hemel voeren.