St. Grandson - Naakt
De Roma, Borgerhout, 9 april 2015
De grote filmzaal van De Roma was uiteraard wat ruim voor St. Grandson en Mister & Mississippi, dus vond het concert plaats in de bar. We wapenden ons mentaal al tegen gewauwel en gelach tussendoor.
St. Grandson was dan ook nog eens maar op halve kracht aanwezig. Laurens Van Bommelen en Jolien Deley waren in Gent gebleven. “Geen plaats op dit kleine podium”, oordeelde frontman Benjamin Decloedt en dus had hij enkel Klaas Tomme bij. Die had dan ook nog eens geen plaats gevonden voor zijn toetsenbatterij en dus stond hij daar, samen met Decloedt met enkel zijn bas omgegord tussen de reeds opgestelde instrumenten van de hoofdact.
De op zich al breekbare muziek van de winnaar van De Nieuwe Lichting klonk in De Roma dus nog naakter. “Goedenavond”, prevelde De Cloedt en vervolgens pakte hij het publiek in met zijn warme stem en zijn natuurlijke présence. Tomme ondersteunde hem met verzorgde harmoniezang en spaarzame bas.
In deze bezetting viel het nog meer op hoe goed De Cloedt naar Bon Iver heeft geluisterd. Dat mag natuurlijk, zeker als het pareltjes als I Swear I Want oplevert. Goodbye My Dear sloot de korte, sobere set af en meteen ook de supporttour voor Mister & Mississippi. Misschien wel tijd want De Cloedt speelde naar eigen zeggen voor het eerst in Antwerpen terwijl hij drie weken eerder nog op Trix Trax stond op een paar honderd meter hier vandaan.
Met Mister & Mississippi bekrachtigde De Roma zijn rebelse karakter. Volgens een recente enquête van Studio Brussel staan Hollanders op 1 in de lijst “Te Mijden Zaken Op Een Festival”. Met Mister & Mississippi stonden er echter vier op het podium, dus wie weet hoeveel stonden er nog in de zaal?
Maar geen nood, frontvrouw Maxime was vooraf al zenuwachtig omdat ze wist: het Belgische publiek is een luisterpubliek. Dat was al gebleken tijdens de set van St. Grandson en ook nu kon je bijna het verkeer op de Turnhoutse Baan horen. Zeker tijdens het quasi a capella gebrachte Nemo Nobody dat middenin de zaal werd gebracht, hield iedereen de adem in. Een moment van pure magie.
En zo waren er wel meer. Al zag zangeres Maxime Barlag er erg moe uit toen ze opende met Shape Shifter, merkte je ze groeien dankzij de energie die ze van het respectvolle publiek mocht ontvangen. De set startte net als Barlag nogal voorzichtig, nadat het xylofoontje van Shape Shifter uitgestorven was, kregen we Meet Me At The Lighthouse, Southern Comfort en Where The Wild Things Grow. Allemaal songs uit de nieuwe cd.
Ook Gloom staat daar op, maar dan enkel als bonustrack op iTunes. Nochtans een beregoede song waarin gitarist Van Tiggele zijn gitaar lieten huilen als een walvis door ze met een strijkstok te bespelen en drummer/ zanger Samgar Jacobs laat horen dat hij net zo ingeleefd kan zingen als Barlag.
De huidige (Belgische) single In Between stak nog eens het vuur aan de lont, maar met Nocturnal en het hypergevoelige We Only Part To Meet Againg (single in Nederland) doken we daarna weer diep in de poel der weemoed.
Dat er ook nog een uitstekende debuutplaat was, bewees het drieluik van het langzaam openbloeiende Folow The Sun, het voluit meegezongen Same Room Different House en het met prachtige harmonieën getooide Northern Sky.
Nog een keer mochten de gitaristen voluit gaan aan het eind van The Filthy Youth en toen was het eigenlijk tijd om te gaan, maar Barlag en co hadden er zin in en doken het publiek in voor het eerder vermelde stukje magie.
Het in feedback eindigende For Us To Remember sloot de avond definitief af. Mister And Mississippi is duidelijk het mooiste wat tegenwoordig uit Nederland deze richting uitkomt, maar zoals het ook met Blaudzun gebeurde, zal de band moeten knokken voor airplay en erkenning. Maar met hun muziek, zoet en tegelijk opwekkend als druivensuiker moet het lukken.
Wie de passages in de N9 en De Roma gemist heeft, krijgt voorlopig nog één kans: op 20 april staat de band in Het Depot in Leuven tenzij u morgen – net als ons – toevallig morgen in Rotterdam bent bij Motel Mozaïque.