Squarepusher - Levende legendes ontgoochelen niet
Ancienne Belgique, Brussel, 11 april 2009
Als we eerlijk zijn met onszelf, dan moeten we toegeven dat zowel Tim Exile, Venetian Snares als Squarepusher in 2009 niet hun beste werk hebben afgeleverd. Toch waren onze verwachtingen hooggespannen, want vooral de laatste twee artiesten zijn ware grootmeesters van de elektronische muziek. En dat maakten ze in de AB zonder problemen waar.
In de club trapte Voodoo Trance Sound System de avond af voor een beperkt publiek. Eric Thielemans zorgde met twee andere drummers voor een bevreemdende golf van continu evoluerende ritmes. Daarbij sloegen ze op alles wat in hun buurt kwam, niet enkel de drums zelf, maar ook het ijzerwerk en een doek dat op het drumvel gelegd werd maar na twee slagen alweer op de grond gleed.
Wie dansbare Afrikaanse ritmes verwacht had, kwam bedrogen uit. Wij moesten denken aan een wijsheid van Aphex Twin, die door Karlheinz Stockhausen verweten werd te repetitieve patronen te gebruiken en raak antwoordde: “I thought he should listen to a couple of tracks of mine. Then he’d stop making abstract, random patterns you can’t dance to.” Uit de bol gaan, daarvoor waren we naar de AB afgezakt en dat was wat we deden.
Tim Exile is een samplewizard in hart en nieren. Indrukwekkend was het, hoe hij zijn eigen korte scats samplede om ter plekke zijn aanstekelijke muziek op te bouwen. De momenten waarop hij de microfoon ter hand nam om de tracks van zijn nieuwe album ‘Listening Tree’ te zingen, waren dan ook het minst interessant.
Het zat Tim Exile ook niet echt mee. Op het moment dat de set op zijn hoogtepunt kwam en hij zijn sequencerjoystick bovenhaalde, bleek het ding niet te werken. Zelf was Exile zichtbaar ontgoocheld en het kostte hem moeite om zich weer op gang te trekken. Daardoor ontplofte de set nooit, maar een goede opwarmer was het wel.
Venetian Snares ontplofte al vanaf de eerste seconde. De man zit duidelijk in zijn acidperiode (luister naar zijn laatste album ‘Filth’) en bezorgde de AB dan ook een daverende trip. We kregen loeiharde, hyperkinetische beats doorspekt met schunnige voicesamples. Het publiek ging bovendien helemaal mee. Er werd onvermoeibaar gehost en gestuiterd, meer dan een uur lang. Zo werd de avond een feest nog voor Squarepusher verscheen.
Die laatste had duidelijk zijn reputatie mee. Meteen bij zijn aantreden werd hij op goedkeurend gejoel onthaald, iets waar hij op een grappig onbehouwen manier mee omging. Aan het begin van de set putte hij vooral uit zijn laatste ep ‘Numbers Lucent’. De combinatie van zijn knappe baslijnen onder de voorgeprogrammeerde beats werkte live opvallend goed.
Na een aantal nummers werden de elektronische beats grotendeels vervangen door drummer Alex Thomas. De live-instrumenten creëerden een avantgardegeluid dat deed denken aan werk van The Flashbulb. Thomas Jenkinson voelde zich even een rockster. Na zijn bisnummers nam hij afscheid met high fives aan de voorste rij.
Wij zegen voldaan neer na deze uitputtingsslag met de geruststellende wetenschap dat Squarepusher nog steeds groot is, zeer groot.