Spiral Stairs - Kale reis

NEST, 15 oktober 2017

Begin dit jaar bracht Spiral Stairs, de band rond Pavement-gitarist Scott Kannberg, met ‘Doris & The Daggers’ een vierde plaat uit. En het was een hele goede met een mooi evenwicht tussen stuurse, tegendraadse gitaren en mooie, volle arrangementen. Wij trokken benieuwd naar NEST in Gent om te zien wat Spiral Stairs live uit de hoed zou toveren.

Lag het aan de magere opkomst, aan het feit dat dit het laatste optreden van de tour was of aan een combinatie van beiden, maar wij bleven achter met een onbevredigd gevoel.

De avond begon nochtans veelbelovend van zodra de beginakkoorden van Dance (Cry Wolf) op ons af werden gevuurd. Maar bij de daaropvolgende nummers The Unconditional, het bezeten No Comparison en weemoedige Angels Eyes begon het ons toch te dagen dat we vanavond enkel stuurse en ook best wel slordige gitaren zouden krijgen en dat van de mooie volle arrangementen niks overeind bleef.

Gelukkig passeerde met Passat Dreams een eerste Pavement-song zodat we even ongegeneerd nostalgisch konden wezen. Ook Stolen Pills uit ‘The Real Feel’, het vorige album van Spiral Stairs zorgde voor een lichtpuntje, al was het maar omdat er even echt ongegeneerd en ongenuanceerd gerockt werd. Daarna ging het weer even dezelfde richting uit. Want als er één ding is dat we hier geleerd hebben, is het wel dat ‘Doris & The Daggers’ zonder arrangementen vooral heel veel van hetzelfde is.

Het slottrio bestond volledig uit Pavement-songs. Het begon met het fantastische Date With IKEA, gevolgd door het bombastische Kennel District. Slotnummer Two States begon drammerig en punky, maar verzandde mede daardoor al snel in absolute chaos. Het jammere daarvan was dat het op den duur absoluut nergens meer heen ging. De bandleden waren de enigen die er lol in leken te hebben terwijl het publiek beetje bij beetje verder afhaakte.

We trokken naar Gent met absoluut hoge verwachtingen, maar kwamen van een bijzonder kale reis terug. Een zondagavond mijmeren in de zetel met de plaat ‘Doris & The Daggers’ was aangenamer geweest.