Spinvis - Soundtrack voor een lockdown

Ancienne Belgique, 18 november 2021

Onlosmakelijk verbonden aan één van die corona-lockdowns is de albumvoorstelling van Spinvis’ laatste plaat, het heel mooie ‘7.6.9.6.’. Die moest normaal live voorgesteld worden ergens in 2020, maar de omstandigheden maakten daar toen een online event van. Erik de Jong experimenteerde in de studio met allerlei rare cameraperspectieven en maakte er het beste van. Dat is het voordeel van video: het kan zelfs in tijden van corona en het blijft één van de mooie herinneringen uit die lange periode van culturele drooglegging.

Op de site van de Ancienne Belgique stond nog altijd “exclusive countdown tot de launch van het album”. Het leek wel eerder een gezamelijk aftellen naar een nieuwe lockdown, want dat hing in de lucht. En dat werd met zoveel woorden ook gezegd. “Jee wat gebeurt er toch allemaal! Bedankt dat jullie er zijn”, waren de woorden waarmee Spinvis het publiek groette.

Sinds ‘7.6.9.6.’ is er al een nieuwe ep uit. Daaruit werd Icarus geplukt als opener, een mooi, kalm nummer en even later volgde Tingeltangel Hersenpan, dat “zo nieuw is dat het nog niet weet waarover het gaat”, maar wel al stevig wist te rocken. De beste nummers bleken wel degenen te zijn, die al het langst ingespeeld waren en al een paar keer van arrangement waren veranderd in de loop van hun bestaan. Bagagedrager bijvoorbeeld, dat eindigde met een stuk uit Raymonds Twee Meisjes. Een mooie knipoog, die vast niet ter plekke geïmproviseerd was.

Nog een hoogtepunt was Kom Terug met een mantra, die aanspoorde om met volle teugen te leven. Het werd meegefluisterd door het volledige publiek. En ook Trein Vuur Dageraad verdient een vermelding, een nummer dat over de liefde leek te gaan ("zoals bijna elk nummer", dixit Spinvis), maar waaraan ondertussen ook voor de zanger zelf geen betekenis meer vast te knopen was. “Toen ik het schreef was het volkomen helder”, zei hij.

Smalfilm was nog zo’n parel. Het werd met melodica en elektronica opgewaardeerd tot een jazzy dansnummer. Nochtans gaat het over seniel worden in een bejaardentehuis. Althans, volgens onze lezing van de tekst, want die bleek soms mis, zo leerden we. Picasso ging bijvoorbeeld niet over transgenderidentiteit, zoals wij hadden begrepen, maar gewoon over een poes. Al sluit het één het ander misschien niet uit.

En trouwens, Spinvis kent zijn teksten zelf niet altijd perfect uit het hoofd. Saartje Van Camp, vaste metgezelf sinds vele jaren, moest hem een eind op weg helpen om Stefan En Lisette af te trappen. Ook ging de mooiste zin uit de nieuwe plaat volledig de mist in (“Verliezen is goed / het geeft je meer dan winnen ooit doet”, uit Soms Breekt Een Hart, Soms Blaft Een Hond).

Op het podium was een galerijtje opgebouwd met netjes een plaats toebedeeld voor elk van de zes muzikanten. Het was een mooie setting, elk in zo'n vakje, geïsoleerd maar toch samen musicerend. “Ik ken een raadsel over eenzaamheid / het gaat als volgt / wat doet pijn en telt voor twee”, zong Erik de Jong op een gegeven moment. De soundtrack voor de volgende lockdown is klaar en goedgekeurd.