Spinvis - Muziek als stilte tussen woorden

Nijdrop, Opwijk, 25 mei 2015

Voor oogcontact heb je twee mensen nodig - en licht, natuurlijk. Mooi uitgangspunt voor een voorstelling, die al even poëtisch ‘Oogcontact Van De Eenzaamste Soort’ werd getiteld. Erik De Jong bracht Saartje van Camp, een batterij instrumenten en een on-stage lichtinstallatie mee naar het rustige Opwijk.

Om daar in de Nijdrop, voor een zittend publiek, gewaagd van start te gaan met Lotus Europa, een deep cut vanop Spinvis’ tweede, ‘Dagen Van Gras, Dagen Van Stro’. De tien minuten durende, claustrofobische monoloog mag dan live een moeilijke zijn, de setting wist hem voldoende eer aan te doen. Het spelen met licht en lichtjes leverde interessante schakeringen op, maar deed bij wijlen wel wat stuntelig aan.

Zoiets valt moeilijk te vermijden wanneer loops veelvuldig gebruikt worden, beide muzikanten elk nummer (en soms zelfs middenin een nummer) van instrument verwisselden en tegelijk een lichtshow gemanaged moest worden. Gelukkig bleef die stunteligheid dicht bij speelsheid en dus ongevaarlijk zolang pretentie vermeden wordt. En daar zorgde de vertrouwde knipoog in De Jong’s stem wel voor. 

De enkele momenten waarop Saartje van Camp de tekst verzorgde, zoals in een reprise van Lotus Europa halfweg de show, of in het nieuwe Mijn Huis, ontbrak die knipoog wat. De grens tussen rake, simpele zinnen en zinnen met een geurtje aan is dun, zeker als die zinnen in je moerstaal worden verkondigd. De twijfelachtige momenten waren gelukkig schaars en werden ruim gecompenseerd met prachtig cellospel. Telkens een goede cellist(e) ons pad kruist, vragen wij ons af waarom er niet meer te vinden zijn in de popwereld.

Dan waren er nog de liedjes. Als in: liedjes. Ronnie Knipt Zijn Haar, Overvecht en Koning Alcohol, met bijhorende sympathieke introducties, hebben niet veel meer nodig dan wat gitaarbegeleiding en spreken voor zich. Oostende en Kom Terug mochten wat ons betreft ook vervangen worden door liedjes-liedjes, Ik Wil Alleen Maar Zwemmen, Kindje Van God en Bagagedrager redden zich dan wel weer prima, met hulp van drumcomputers, delay-effecten en synths.

Dat Spinvis semi-solo niet zo glorieus zou zijn als de Spinvis die we in december in de Vooruit zagen, viel te verwachten; ‘Oogcontact Van De Eenzaamste Soort’ is een experiment dat behoorlijk goed is uitgevallen. De Jong puurt naar eigen zeggen zijn muziek uit de stilte tussen woorden. En daar is het nog steeds heerlijk verblijven.