Sophia - Twintig jaar levensliederen

Nosta, 17 mei 2018

“Happy 20 year reunion!”, wenste Robin Proper-Sheppard ons en Opwijk aan het einde van de set toe. Begin 1997 speelde Sophia in Opwijk inderdaad één van de allereerste concerten. Het optreden was doorspekt met terugblikken naar die voorbije twintig jaar zodat de avond inderdaad iets had van een reünie onder oude vrienden. We kennen slechtere manieren om een donderdagavond door te komen.

 

Opener was het onbekende, Waalse bandje Whatever! Een erg catchy groepsnaam en op het eerste gezicht ook een erg catchy geluid. Aanstekelijke powerpop die best wel boeide, maar dertien-in-een-dozijn-liedjes consumeer en serveer je best met mate. Een verdienstelijk optreden maar na een half uur was de spanning er toch wat uit.

 

Bij Sophia bleek het net andersom te gaan. Het eerste half uur zochten wij - en vooral de geluidsman - nog een beetje onze weg. De balans leek nogal zoek, wat vooral de luidere, meer intense songs de nek dreigde om te draaien. Na Desert Song No. 2 - naadloos overvloeiend in Darkness - zei Robin Proper-Sheppard dat het op podium erg luid was (“Het is hier alsof mijn hoofd ontploft”). Halfweg de set werd live-klassieker Ship In The Sand dan een keerpunt. Even later ontpopte I Left You  zich zelfs tot een weergaloos slowcore-anthem, het soort onverwachte momenten dat elk Sophia-optreden melancholisch mooi kan maken.

 

De setlist week niet erg af van de concerten die Sophia de voorbije jaren gaf in België en dat besefte Proper-Sheppard ook wel. “Jullie kennen intussen alle verhalen wel hé? Another Friend en So Slow, die we net speelden, gaan over het verlies van mijn goeie vriend en The God Machine-bassist Jimmy, If Only gaat over de moeder van mijn dochter”. Sophia heeft inderdaad een harde fanbase, die rabiaat blijft terugkeren. Op de vraag wie er twintig jaar geleden (eigenlijk was het eenentwintig jaar geleden en niet in deze zaal maar in de oude Nijdrop) ook al bij was in Opwijk, gingen heel wat handen de lucht in. 

 

Naar eigen zeggen repeteerde de band dertig songs en zouden we misschien wel heel wat bissen krijgen, als iedereen bleef hangen. Dat laatste was het geval, maar desalniettemin zat het concert er na Something en een alweer briljant It’s Easy To Be Lonely op. “Another chance to change is avoided / decisions left unmade”, zingt Proper-Sheppard in dat laatste nummer. Het gaat ongetwijfeld over relaties en de grotere levensvragen, maar kan evengoed van toepassing zijn op de concerten van Sophia. Veel is er in de loop der jaren niet veranderd en je kan je afvragen waarom je andermaal naar diezelfde zieleroerselen en levensliederen zou gaan luisteren. Toch doe je het en geniet je er telkens opnieuw van, net zoals je minstens één keer per jaar de twaalf afleveringen van Fawlty Towers kan verslinden. 

 

Als u nog onbeslist bent, hakken we graag voor u de knoop door: ga op 20 mei toch maar naar Sophia in de Hasseltse Muziekodroom!