Someone Still Loves You Boris Yeltsin - Zuinigheid troef

Stuk, Leuven, 20 oktober 2010

Het moet van twee kanten komen. Een mooi spreekwoord dat – nu we toch bezig zijn – de nagel op de kop slaat. Artiesten mogen nog zo hard hun best doen, ook het publiek moet zich even boven de realiteit kunnen zetten en zich naar hogere sferen laten meevoeren. Maar het was weigerachtig en levenloos tijdens Someone Still Loves You Boris Yeltsin. Tot de laatste zes liedjes was deze avond voor beide partijen een waste of energy.

Met een schuchter "Goedenavond." begonnen Mary & Me aan hun set. Eentje die kort was, maar slim in elkaar stak met de muzikale zwaargewichten mooi gesorteerd. Zo stond het aanstekelijke Freaky Girl mooi in het midden en eindigde de Gentse band met het beklijvende We Laugh. Ondanks de inspanningen was er weinig respons. Pianiste Karen had haar laatste optreden waarschijnlijk liever anders gezien. En wij eigenlijk ook.

Hetzelfde verhaal bij Someone Still Loves You Boris Yeltsin. Het ijs ontdooide met de snelheid van een gepensioneerde die op zondag zijn auto nog eens bovenhaalt. Maar in het begin zat het geluid van het optreden niet goed: de drum eiste alle aandacht op waardoor je zanger John Cardwell soms amper hoorde. Some Constellation en Everlyn zorgden zo voor een valse start.

Maar SSLYBY bestaat uit vier jonge gasten, die gedreven waren om zich te bewijzen. Het gezelschap was net eigenwijs genoeg om zich weinig aan te trekken van het makke publiek. En ook al kreeg het compliment “We’re from the USA, but we like it here much more.” geen gehoor, uiteindelijk kon hun jeugdig enthousiasme het publiek toch tot joelende kreten verleiden. Vooral bij All Hail Dracula!, waarmee ze het pad van de stevige rock betraden, en de bisnummers Gwyneth en Oregon Girl werd eindelijk enige reactie genoteerd.

Bijzonder leuk om zien was dat de bandleden bij House Fire, midden het concert, totaal van rol veranderden. De zanger werd bassist, die werd drummer en de drummer stond plots met een gitaar voor de microfoon. Een zestal liedjes werden op die manier gebracht en beide versies werkten even goed. Op sommige momenten deed Someone Still Loves You Boris Yeltsin ons denken aan Das Pop of een minder bizarre versie van Vampire Weekend.

Om dan maar even zuinig af te sluiten: dat dit concert niet fantastisch was lag zeker niet aan de artiesten. En gedrevenheid loont: het meisje van het luidste koppel kreeg immers een drumstok cadeau als persoonlijk dankjewel. Kans verkeken.