Snowbombing - Sneeuw en feest

Snowbombing, Oostenrijk, 9 april 2011

Concerten bijwonen met bergen op de achtergrond en naast je een panda die een teletubbie binnendoet. Nee, het is niet één of andere lsd-trip. Snowbombing is een muziekfestival in het pitoreske Mayrhofen, een skigebied in Oostenrijk. Zie het als een mengeling van Aalst Carnaval, Ibiza en Oh Oh Tirol. Veel verklede Britten, veel shnapps en veel topmuzikanten.

Benga & Skream bijvoorbeeld. De godfathers en bezielers van de dubstep, heren en meesters van de wobbelende baslijn. Moordenaars van die laatste haartjes in je eustachiusbuis. Ze knalden een snoeiharde set door de boxen, tot groot jolijt van het bouncende publiek. En Joke Schauvlieghe kon meegenieten in haar villa te Kortrijk.

Eigen nummers werden afgewisseld met remixen van klassiekers genre Killing In The Name Of. Af en toe werd het dubstepgenre verlaten voor wat drum&bass en harde house, maar de wobbler bleef dominant.

Ook de legendarische Andy C was van de partij. Zijn vitrinekast valt bijna omver van de prijzen die hij verzamelde voor zijn drum&bass-sets, maar hier kon hij niet echt overtuigen: hard, ongestructureerd en inspiratieloos.

Het baskanaal volledig opentrekken volstaat niet om een treffelijke set neer te poten. Ook leentjebuur spelen bij de dubstepmannen heeft niet veel zin. Schoenmaker blijf bij je leest. Gelukkig waren de bijhorende visuals en lichtshow fenomenaal.

De verademing tussen al dat bassgeweld kwam er met Professor Green. Een zangeresje met fluwelen stem, een rasechte Brit met strakke rijmen en een gastvocalist die een potje kon zingen. Bij ons is de formatie nog niet doorgebroken, maar overzees zijn ze blijkbaar razend populair. Het volk ging volledig op in hun show. Alleen spijtig dat de setting niet echt aangepast was aan live performances. Van het nummer Monster wordt trouwens veel verwacht, ook in de lage landen.

Tijd voor le moment suprème: Magnetic Man. Twee derde van de groep stond eerder al op het podium als Benga&Skream, maar met Artwork erbij bewandelen ze de wat zachtere paden van de dubstep. Meer oog voor ritme, melodie en minder nadruk op die dikke bas. Alle hits genre Going Nowhere, I Need Air en Perfect Stranger passeerden de revue en maakten meteen duidelijk waarom deze mannen ook op het vasteland voet aan wal mogen zetten.

'Snowbombing' is een gek concept. De combinatie sneeuw en muziek is fantastisch, zeker met een knoert van een line-up. Zo goed als alle grote namen uit de dubstep- en drum&basswereld waren vertegenwoordigd. Spijtig dat het festival voorlopig nog zo Brits getint is en er niet altijd even veel aandacht besteed wordt aan geluidskwaliteit. Met baslijnen alleen kom je er immers niet.