Snow Patrol - Voorspelbaar

Vorst Nationaal, 9 februari 2025

De tourbus van de Noord-Ieren hield halt in Vorst Nationaal voor wat het laatste optreden zou zijn in de Europese tournee.

 

Met enige twijfel trokken we naar het concert van Snow Patrol. We hadden immers al enkele setlists gezien van deze tour en die deden ons de wenkbrauwen stevig fronsen. En niet per se in goede zin. Maar onder het motto "Elkeen verdient een eerlijke kans", kropen we in het stoeltje in de tribune van Vorst Nationaal en hoopten alsnog van de sokken te worden geblazen.

Dat Snow Patrol verantwoordelijk is voor een resem hits, die zich als oorwormen in je geheugen nestelen, is algemeen geweten. Het was dan ook geen verrassing dat die tijdens dit optreden aan bod zouden komen. En om er geen twijfel over te laten bestaan dat de Noord-Ieren nog weten hoe van katoen te geven, openden ze de set met Take Back The City, aan razend snel tempo gevolgd door Chocolate en Called Out In The Dark. Zelfs het nieuwe All, dat het tempo naar beneden bracht, kon ons enigszins bekoren. Ons hartje begon reeds sneller te slaan en onze ogen begonnen zowaar te glinsteren. Alleen bleek dat van korte duur te zijn.

De hits namen al snel weer de bovenhand, waardoor de vier nieuwe songs, die werden gebracht, eerder naar de achtergrond verdwenen. Maar ze konden uiteraard wel rekenen op een beleefd applaus en af een toe zelfs enig gejuich. Maar nummers als Run, Open Your Eyes, Crack The Shutters, Shut Your Eyes, Chasing Cars en Just Say Yes gingen met de grootste aandacht aan de haal. Op zich is er uiteraard niets mis met een dergelijke set. Die liedjes maken hoe dan ook een deel uit van hun discografie, definiëren de band en brengen een hoog sfeergehalte met zich mee. Alleen is het jammer dat de tour wordt genoemd naar de nieuwste plaat om dan de setlist van 2019 voor negentig procent te recycleren.

DIe opmerking werd al geopperd kort na het begin van deze Europese tour, waarop zanger en enig origineel lid Gary Lightbody fier aankondigde dat hij een "briljant nieuw einde" had gecreëerd voor Make This Go On Forever. Dat einde bestond uit gierende gitaren en oorverdovende drums en had meer weg van een wanhoopsdaad dan van een innoverende aanpassing.
Tijdens Heal Me, het enige nummer uit het vorige album ‘Wildness’ dat de setlist haalde, haalden zowel Lightbody als Nathan Connolly niet eens de hoge noten. Best pijnlijk om aan te horen, zeker als je weet dat dit regelmatig gebeurde tijdens deze song. 

De klepper The Lightning Strike, een vijftien minuten durend nummer, opgedeeld in vier stukken, mocht evenmin ontbreken. Er werd, net als in 2019, voor gekozen om het eerste deel What If The Storm Ends? te brengen. En hier werd het gemis van voormalige bandleden Paul Wilson en Johnny Quinn echt duidelijk. Hoe goed de vervangers ook zijn, ze kunnen muzikaal noch vocaal tippen aan Wilson en Quinn.

De show zelf werd aan een stevig tempo afgewerkt. Er was weinig ruimte voor interactie met het publiek. Nochtans is net dit iets waar Lightbody voor bekend staat. Zijn "banter" zorgt voor een luchtige noot en de humor bewijst telkens weer dat dit ook maar gewone jongens zijn, die per toeval een bijna dertigjarige muziekcarrière hebben opgebouwd. De vraag dient gesteld of Snow Patrol nog innovatief uit de hoek kan komen. Zijn ze echt zo’n band geworden die voor eeuwig en altijd op de grootste hits teert? Of durven ze ook een volledig andere weg inslaan en aandacht geven aan de minder gekende nummers, die ook van grote kwaliteit zijn? Lightbody verklaart al een decennium lang dat hij graag iets wil doen met de “B-songs”, omdat hij er zich van bewust is dat er parels tussen zitten. Misschien is dit dan wel het moment om daar eindelijk eens werk van te maken en de fans aangenaam te verrassen.