Slash - Guns N' Roses revisited

Vorst Nationaal, Brussel , 29 november 2014

"Slash featuring Myles Kennedy and the Conspirators", het is een serieuze brok, maar het bekt wel lekker. De voormalige Guns N' Rosescoryfee was terug in het land ter promotie van zijn nieuwste album. Bij zijn vorige album verkocht hij vlotjes de AB uit. Deze week deed hij moeiteloos hetzelfde met het grotere Vorst Nationaal.

Als opwarmer had de Amerikaan met Britse roots het Canadese Monster Truck meegebracht. Hun hardrock-/stonernummers zoals daar zijn 'The Lion', 'Old Train' en 'Sweet Mountain River' gingen er vlotjes in. Het bleek trouwens hun laatste concert te zijn als support van de man met de hoge hoed.

Zelf begon Slash zijn concert eerder afwachtend met naast opener You're A Lie ook Halo, twee nummers vanop 'Apocalyptic Love'. Dan liever een paar goeie ouwe Guns N' Rosesklassiekers, zoals Night Train, dat tussendoor al voor veel ambiance gezorgd had.

Dat was trouwens de gedachte waarmee het merendeel van het publiek naar Vorst bleek te zijn afgezakt. Niet ideaal als je dan net een nieuw soloalbum te promoten hebt, uiteraard. Niet dat Too Far Gone, Beneath The Savage Sun of World On Fire niet mogen gehoord worden. Het zijn stuk voor stuk lekkere hardrocksongs waarop de snaarkunstenaar zich lekker uitleeft. Maar als je Champions League gespeeld hebt, dan valt de Jupiler Pro League uiteraard al redelijk tegen.

Todd Kerns to the rescue, dan maar! De bassist zorgt telkens weer voor de nodige animo met zijn vertolking van Doctor Alibi. Daarnaast nam hij ook met verve de rol van Axl Rose waar tijdens het schreeuwerige Out To Get Me. Het blijft nu eenmaal een populaire mening dat de stem van zanger Myles Kennedy en de GNR-stuff geen match made in heaven zijn, wat zeker geen afbreuk doet aan 's mans kunnen (check de laatste Alter Bridgeplaat maar als u dat niet gelooft).

Maar goed, terug dus naar de classics. Rocket Queen kreeg een ellenlange gitaarsolo aangemeten. En dan bedoelen we zodanig lang dat zelfs Neil Young op de duur zuchtend naar zijn horloge zou staan turen. Bovendien heeft de man met de grote bos krullen al zuiverdere noten uit zijn Gibson gehaald. Het klonk allemaal wat flets en eerder slordig.

Maar Slash wist wat het publiek wilde en dus flikkerde hij er nog snel even Sweet Child O' Mine tegenaan. De man vervloekt de dag dat hij die string skipping lick heeft uitgevonden al twintig jaar lang, maar het publiek blijft ervan smullen. Op zijn gekende manier bedankte Kennedy nog eventjes de openingsact. "One of our favorite bands", het zal wel.

Met Slither passeerde er dan toch ook nog een nummer uit de Velver Revolvercatalogus de revue - spijtig dat daar niet meer uit geput werd - en afsluiten deden we traditiegetrouw met Paradise City en een hele hoop confetti. Inderdaad, weinig verrassingen dus.