Sjock Festival - Dag 2 - fotoreportage
Poeyelhei Gierle, 11 juli 2025 - 13 juli 2025
Op dag twee was er een heel ander publiek en masse afgezakt naar Gierle. Het bordje "Uitverkocht" mocht opgehangen worden. Ongetwijfeld zat dat de combinatie Bouncing Souls, Turbonegro, Refused daar voor iets tussen.
Tot onze scha en schande waren we net te laat voor de wake-up-call door het Spaanse punk-rock-'n-roll-combo Deaf Devils. De bassist stond letterlijk nog te druipen van het zweet. Maar voor het Antwerpse Gnome, die net zoals de Spaanse collega's niets heel lieten van de reputatie van de "stille" Kempen, waren we wel op tijd. Als vervanger van het onfortuinlijke Valient Thorr maakten de drie kabouters het helemaal waar. Want hoe je het ook draait of keert, Gnome is een moddervette band. De nummers van het laatste album 'Vestiges Of Verumex Visidrome' staan als een huis. En als heel Europa hen wil horen, dan mogen we dankbaar zijn dat ze nog met de glimlach in Gierle spelen.
We tipten vooraf ook het Australische Civic, maar de band leek weinig geinspireerd en speelde een beetje op automatische piloot. Zanger Jim McCullough deed bij momenten een beetje denken aan de vocalisten uit de populaire postpunkbands (shame, Fontaines D.C., ...). Dan vermaakten we ons beter bij The Bellrays. Bob en Lisa hebben ondertussen al de nodige jaren op de teller, maar blijven onvermoeibaar doorgaan. Sinds 1990 draaien ze al mee, maar met het laatste album 'Heavy Steady Go! breken ze potten en die nummers vormden de basis van de nieuwe set. Het was zonder meer geweldig. De vaste ritmesectie, die de band nu live al een tijdje heeft, staat ook als een huis.
Op de Bang Bang Stage wou iedereen The Darts aan het werk zien. Zij werden op het laatste moment toegevoegd aan de affiche en bewezen de meerwaarde. The Darts zijn hot. Zangeres Nicole was innemend en kronkelde over het podium, het publiek en haar Farfisa-orgel. Ondertussen waren op het hoofdpodium The Bouncing Souls aan de set begonnen. Speciaal overgevlogen voor deze show en dat was helemaal terecht. Het publiek lustte er pap van, want de band gaf stevig van jetje. Even stevig ging het eraan toe bij de kempenzonen van Tangled Horns op het Bang Bang stage. Zij stonden twintig jaar geleden ook al op Sjock, maar dan als The Stitch. Ondertussen draaien ze met Tangled Horns ook al vijftien jaar mee en het was voor hen een beetje als thuiskomen: vrienden, kennissen, fans,... iedereen was afgezakt naar het kleine podium, dat gelukkig stevig op de poten stond, want anders was het door het beukende publiek omver geduwd. Het trio Megalith Part II , Mug en Momentum zorgden immers voor het betere stofwerk.
Voor het hoofdpodium waren ondertussen de jeansvesten en dito visserhoedjes nog amper te tellen. er was bijna niet meer door te komen, want het was al even geleden dat Turbonegro nog eens op Sjock stond. We kregen wat we wilden: een greatest hits-set met daarin City Of Satan, All My Friends Are Dead, Get It On, I Got Erection, enz. Het leek wel een oneindig verhaal. Ondertussen heeft de Noorse band een reeks clubconcerten aangekondigd voor het najaar en België werd gelukkig niet overgeslagen. Noteer alavst 1 november in je agenda.
En dan moest op het hoofdpodium Refused nog beginnen. Voor de laatste keer. Goed een dik jaar na zijn hartaanval staat Dennis Lyxzén terug waar hij moet staan. Hij is en blijft een geboren performer. De frontman zit de band op de hielen om nog scherper uit de hoek te komen. We zien wel waar het Refused-verhaal eindigt en hoe het verder loopt. In ieder geval was deze zaterdag er eentje om in te kaderen.
