Sioen - Beek en rivier

Ancienne Belgique, Brussel, 12 maart 2015

Het was de achtste keer AB en dus een beetje thuiskomen, zo zei Sioen aan het begin van het releaseconcert voor zijn zesde album ‘Man Mountain’. Vol vertrouwen stelde Sioen zijn nieuwe plaat voor, maar voor ons was het iets te vaak een onopvallend kabbelend beekje en iets te weinig een sterke, trotse rivier met een stroming die iedereen mee wist te trekken. 

Sioen - Beek en rivier



Een releaseconcert van een plaat die nog niet verschenen is, is altijd een beetje lastig. Het publiek kent geen van je nummers en wacht stiekem gewoon op die zeldzame momenten waarop ze wat ze al wel kennen kunnen meezingen. Wij hadden ‘Man Mountain’ al wel meermaals gehoord en dat Sioen zowat alle middelmatige nummers van de nieuwe plaat vooraan in zijn set stak, hielp de zaak niet echt vooruit.

Op drie nummers na werd er uitsluitend geopteerd voor werk uit de laatste twee albums waarbij Hope For This Land een betere opener geweest zou zijn dan Intro en waarbij Johnny, Marry, Tommy & The Sun, Fjords en Marry Me te gelijkaardig waren om ons de hele tijd bij de les te houden.

Het speelse Running From The Cops en Bad Bad World volgden elkaar op een goed gevonden manier op, maar het was pas wanneer Sioen het weer wat ingetogener en serieuzer aanpakte met het nieuwe en prachtige Panic Mountain (“over de angstpsychose in onze maatschappij)” dat het optreden werd wat het de hele tijd zou moeten zijn. Daarna volgde Crime Of Passion dat in zijn tweede helft openbarstte. We zagen een compleet andere Frederik Sioen tevoorschijn komen, eentje die met zijn microfoonstatief ondersteboven in de lucht stond te headbangen. Hier was die rivier die iedereen weet mee te sleuren in zijn stroming.

Naar het einde toe van de set wist vooral gitarist Tom Goethals zich in de kijker te spelen. Het waren zijn solo’s die I Always Knew, Pharaoh en Hongdae dat beetje extra wisten te geven.

Slechts hier en daar werd dus maar teruggegrepen naar de eerste drie platen, met elk één vertegenwoordiging. Ready For Your Love (High) werd een beetje flets gebracht, Ease Your Mind bleek nog dwarser dan op plaat, maar het keyboard dat in het nummer ingeschreven was, was een storend element. Pas bij afsluiter Another Ballad wisten we weer waarom we eigenlijk nog steeds benieuwd blijven naar nieuw werk van Sioen: omdat die jongen prachtsongs kan schrijven die je kunnen raken in het diepste van je ziel.

In de AB hoorden we die nummers te weinig. Wij waren gekomen voor ofwel de voluit rockende Sioen ofwel de Sioen die je stil doet worden met zijn melancholische ballads. We kregen beide te zien, maar veel te weinig. Veel vaker kregen we de middelmatige Sioen te zien, met songs die net dat beetje te middelmatig zijn voor iemand met zijn talent. 

12 maart 2015
Geert Verheyen