Sigur Rós - Wisselvallig

Vorst Nationaal, Brussel, 1 maart 2013

Sigur Rós in Vorst! Voor iedereen die vorig jaar niet naar hun concert in het Rivierenhof kon (omdat er in het Rivierenhof nu eenmaal bijna niemand binnen kan) was de snelle terugkeer van de Ijslanders een grote opluchting.

En of er veel waren, die opgelucht ademhaalden. Vorst Nationaal was helemaal uitverkocht. Na een drie jaar durende pauze kwam de postrock-grootheid vorig jaar met 'Valtari' op de proppen. Dat ze ondertussen niet stil gezeten hebben werd al gauw duidelijk.

Van achter een projectiegordijn werd meteen een nagelnieuwe nummer op het publiek los gelaten, het eerste van vier die avond.Yfirbord gaf prijs dat Sigur Rós het wat meer in de drone richting zal gaan zoeken en ook Brennistein bevestigde het aardedonkere drone geluid.

Helemaal overtuigd van die nieuwe nummers zijn we niet, hoewel de opener zeker niet slecht was deed de rest zeer bombastisch aan, alsof Jonsi en de zijnen elke zin voor subtiliteit waren verloren. Zoals mijn kompaan het licht hyperbolisch stelde: soms voelde het wat als 'The 2nd Law' van Muse.

Het tweede nummer in de setlist was I Gaer, een nummer uit debuutalbum 'Von' dat sinds enige tijd weer een vaste waarde is in de setlist. Na een rustig begin breekt een mokerslag op de drum het nummer open. Na Vaka (nummer vier op de setlist) viel het optreden wat stil, zelfs het bijna euforische Olsen Olsen kon niet overtuigen. De magie leek weg te zijn. Op bepaalde momenten sloeg de verveling zelfs toe. Dat was echter voor de band Varud - het enige nummer van 'Valtari' dat de setlist nog haalde -  en tweeluik en publieksfavorieten Hoppipolla en Meo Bloonasir inzette. Instant-kippenvel, extase, de zevende hemel en elke andere metafoor die tweederangs muziekjournalisten graag uit de kast halen zijn hier op hun plaats, die perfecte mix van intensiteit, melodie en subtiliteit is waarom wij van Sigur Rós houden.

Wat ons betreft werd 'Valtari' vanavond wat onrecht aangedaan. Varud was het enige nummer uit 'Valtari', de rest van de setlist bestond voornamelijk uit werk uit 'Ágætis Byrjun', ' ( ) ' en 'Takk...' Wat ons betreft hadden ook pakweg Ekki Mukk en Fjogur Piano in de setlist mogen stoppen.

Afgesloten werd er met een mengeling van nieuw en oud: klassieker Glosoli en rocknummer Kveikur waren sterk genoeg om ons in de zone te houden. De bisnummers schoten dan weer tekort.

Al bij al een wisselvallig optreden, al konden Varud en Hoppipolla alleen al de toegangsprijs al rechtvaardigen.