Shht (aka Flipperboys) - Alle dagen mondmaskercarnaval

Stelplaats, Leuven, 26 juli 2020

In het kader van de Exit-concertreeks schotelde de fijne Leuvense organisatie INUIT de mysterieuze nieuwe band  Flipperboys voor. Deze dolfijnenfluisteraars dan wel pinballfanatici bleken niemand minder dan oude bekende Shht te zijn. Groot jolijt alom, want dit was nog steeds (of opnieuw?) de beste live band van België.

Het is geen gemakkelijke periode geweest voor Shht. Door onderlinge strubbelingen ging de band zonder zanger Michiel Renson op internationale tour. En ook op de fantastische tweede plaat 'Noneketanu' was het plots bassist James de Graef die achter de microfoon stond. Een lockdown en naar verluidt veel meditatie later zijn de plooien gladgestreken. In Leuven stond voor het eerst sinds lang weer de oorspronkelijke bezetting op het podium.

Nu ja, podium... Om aan de coronamaatregelen tegemoet te komen had de band zich in het midden van de Stelplaats, een soort bloemrijk abattoir, opgesteld. Het gemaskerde publiek was gezeten aan verschillende tafeltjes daarrond. Niet meteen het soort setting dat je met Shhts energieke shows associeert, maar de band draaide het absurde gegeven helemaal naar haar hand.

Absurdisme is immers nog steeds hét handelsmerk van deze groep. Dat was al duidelijk vanaf Rensons openingstoespraak. Met de flow en coherentie van de gemiddelde Kanye West-campagnemeeting vatte hij de afgelopen maanden en problemen samen, nu eens verontschuldigend, dan weer de andere leden beledigend. Het moet voor menig aanwezige niet helemaal duidelijk zijn geweest wat nu precies grap of waarheid was. En zo heeft Shht het graag. "Eerlijke communicatie is het belangrijkste in elke relatie", sloot de zanger het betoog af. Meteen aanleiding voor James, opnieuw in de rol van bassist, om droog op te merken: "Michiel, ik zou dat als zanger precies toch anders aangepakt hebben." Dit was geïmproviseerd theater van hoog niveau.

En geïmproviseerd zou er nog worden. Ondanks slechts een handvol repetities was de band er immers in geslaagd openingsnummer Masterpiece helemaal te hertimmeren tot een omineus loungelied, tegelijk zwoel en gevaarlijk. En dat zonder distortionpedaal. “I can’t get you down / But I can get you upside down”, zong de groep in koor. Gelijk hadden ze, want het zittend publiek was er toch mooi ondersteboven van.

Opvolgers Morning Coffee en Don’t Care bleven trouwer aan de albumversies, al durfde de band ook hier de muziek fameus uit te rekken tot lange jams die toch nergens verveelden. Daarvoor werd er op te hoog niveau gemusiceerd en gebeurde er altijd wel iets onverwachts. Een Renson bijvoorbeeld die, braaf met mondmasker op, met de koebel de tafeltjes afging en onderweg percussie-instrumenten schiep uit bierflesjes of metalen buizen. Ook vaste fotograaf en cameraman William Massy, die doodleuk halfnaakt mee over het podium kronkelde, zorgde voor de nodige eye candy. Een trendsetter overigens, want de man droeg al allerhande maskers lang voor dat hip was.

Het treffend getitelde Epos had een glansrol voor toetsenist Mathijs en toonde goed waar dit herboren Shht voor staat. Muziek die klinkt alsof de betere Eurovisiesong onder handen genomen is door Captain Beefheart met een zeer strakke drummer Wouter Van Asselbergh als dirigent. Het spelplezier spatte er vanaf. En je merkte dat het de groep deugd deed herenigd te zijn. Het is in deze bezetting dat Shht zowel als concept en live band het best tot zijn recht komt. Rensons prettig gestoorde energie die de grenzen opzoekt, geruggesteund door vier gelijkgezinde geesten die tegelijk genoeg topmuzikant zijn om het alles ook muzikaal in goede banen te leiden.

Met alweer een even uitgesponnen als opwindend Talk About moest er noodgedwongen een einde komen aan de set. Door de locatie diende de band zich immers te houden aan een strikte uurregeling. Toch kreeg de polonaiserock van dat nummer de stoeltjes en tafels aan het wankelen. Shht speelde amper vijf nummers op vijfenveertig minuten en toch gingen wij met een euforisch gevoel naar huis. Als ze het zo boeiend weten te houden, mogen ze de volgende keer zelfs één nummer over die duur spreiden. "Alle dagen carnaval!" riep fotograaf William uit. Dat is het met Shht inderdaad. Of er nu mondmaskers bij betrokken zijn of niet.