Sheer Mag - Glamrock in gescheurde jeans
Kavka JC, 19 juli 2017
Toch maar even gecheckt waar al die verdomde heisa over gaat: Sheer Mag in Kavka. Blogs en zelfverklaarde muziekkenners luiden de loftrompet over dit vijftal uit Philadelphia met een frontvrouw die gerust voor twee kan tellen. Wij hebben hen tien bommetjes horen droppen; geen enkele die het doel mistte.
Sheer Mag graait gulzig in veertig jaar rockmuziek, maar smikkelt het liefst van bands als Thin Lizzy, Suzi Quatro en Uriah Heep. Arenarock met een haarband als accessoire; glamrock in een gescheurd jeansjasje gestoken. Of gewoon muziek waarbij ouders onderaan de trap gillen of het daarboven niet wat stiller kan.
Wat je zelf doet, heb je toch maar lekker zelf gedaan, moet Sheer Mag gedacht hebben. En na de eerder verschenen – en uiterst verslavende – ep’s ligt nu eindelijk het debuut in het schap: ‘Need To Feel Your Love’, een plaat die, in vergelijking met de naar whisky, volle asbakken en plakkerig parket geurende voorgangers, een laagje boenwas heeft gekregen. Niet omdat het vijftal vond dat het moest; gewoon omdat bassist Hart Seely beter geworden is in al dat producersgedoe.
En dan komen we haast vanzelf bij de achilleshiel van een verder onkwetsbaar gegeven: zangeres Tina Halladay, de volslanke frontvrouw van de band. Haar stem komt op de nieuwste iets nadrukkelijker naar voor. Dat is enerzijds een goede zaak, want ze heeft iets te vertellen; tijdens protestsongs als Meet Me In The Street of Expect The Bayonet bijvoorbeeld; of wanneer ze een ode brengt aan vermoorde vrouwen in een Mexicaanse stad in Can’t Stop Fighting, uit één van de ep’s. Teksten waarmee Sheer Mag zich verheft boven de simpele powerpop uit de jaren zeventig, waar ze uiteindelijk toch de mosterd halen.
Maar die teksten worden wel gewikkeld in een stem die ontegensprekelijk voor en tegenstanders kent. Op ‘Need To Feel Your Love’ zijn twaalf nummers met die kenmerkende, snerpende stem gewoon te veel. Wij lazen ergens de vergelijking met Eric Cartman uit South Park. Dat is grappig, vooral sneu en er zit wel een grond van waarheid in. Ook het doelloos meanderen rond de geluidsmuren, die haar band optrekt, werkt soms op de zenuwen.
Maar live zorgde de combinatie van de stem van Halladay en de straaljagergitaren voor vuurwerk. Het eerder aangehaalde Can’t Stop Fighting was opzwepend. Met gitarist Kyle Seely in de hoek als aandachtstrekker, die zijn gitaar tijdens het refrein tekeer liet gaan alsof hij zijn minnares tijdens een wilde neukpartij aan de haren trok. Meer van dat? Just Can’t Get Enough strooide vers gekruid kippenvel de zaal in, terwijl What You Want, Hard Lovin en Fan The Flames op oorlogssterkte werd ingestuurd en hier en daar genadeloos slachtoffers maakte.
Hitje Need To Feel Your Love beschilderde de ruimte met herinneringen aan verkoelende fietstochten langs het water of hete zomers waarbij het plakzweet ingeruild werd voor zilte druppels zeewater; een welgekomen afwisseling voor al het gitaargeweld, dat de band het publiek binnenlepelde. Ook Nobody’s Baby en Suffer Me waren, ondanks het marcheergedrum, gek genoeg rustpunten in de set.
Als originaliteit een misdaad was, werd Sheer Mag zonder morren vrijgesproken. Maar in overtuigingskracht en enthousiasme hebben de bandleden van niemand lessen te krijgen. Je kon haast aan de gelaatsuitdrukkingen van gitarist Kyle Seely aflezen, wanneer hij een nieuw gitaarakkoord aansloeg, terwijl broerlief op de basgitaar zwoegde alsof hij een meterslange tuinslang aan het oprollen was. Topentertainment!
Sheer Mag is bang voor de commotie die al het lof met zich meebrengt. Na de passage in Kavka moeten we hen gelijk geven. De hogedrukrock slaat een brug tussen pittige rock en verslavende pop, vooralsnog voor een veel te klein publiek. Maar dat is slechts een kwestie van tijd.